28.8.12

rachel corrie için adalet beklendi, çok muydu?

rachel corrie,
benim davasının sonuçlandığından az önce haberdar olduğum kadın.

adına yazılmış bir tiyatro oyunu var
bir internet sitesi
hakkında yazılmış,
okunmuş, unutulmuş binlerce yazı..


17 mart 2003'te
bir filistinli doktorun evini yıkmaya çalışan dozerin önüne geçerek
dozerin üstünden iki kez geçmesi sonucu
belkemiği kırılarak öldürüldü.


international solidarity movement üyesi,
ism.
yani uluslararası dayanışma örgütü.


amerika'nın eseri olan
dünyanın karşı duramadığı bir kıyıma
amerikalı kimliğiyle karşı duran bir barış yanlısı.

dünyanın refah düzeyi en yüksek olan yerinden,
washington - olimpia'dan.
öldüğü yer ise dünyanın en yoksul yeri ilan edilen bir kasaba.

neresi olduğunu bile bilmiyoruz,
daha büyük ayıp olabilir mi bizim için?


rachel, müslüman olduğu için damgalanan bir terörist değil.
dünyanın öbür ucundaki insanları koruyayım
bu şekilde prim yaparım diyebilecek kadar deli de değildi sanırım
evini, sevdiklerini
din kardeşi bile olmayan insanlar için terkeden biri.
neden?
çünkü insan.
biz dini vazifemizi yerine getiremezken,
haksızlığa susan şeytanları oynarken
o hepimizden daha insan.


amacını da annesine yazdığı mektupta şöyle anlatmış:

"evet, yine dans etmek istiyorum, 
erkek arkadaşlarım olsun istiyorum, 
iş arkadaşlarıma karikatürler çizeyim istiyorum, 
ama bunu durdurmak da istiyorum.
 burada gördüklerime inanamıyorum, 
yüreğim dehşetle doluyor. 
düş kırıklığı içindeyim. 
dünyamızın temel gerçekliği bu olduğu için 
düş kırıklığı içindeyim. 


bunu durdurmak istiyorum.
filistin'den döndüğümde
uykumda kâbuslar göreceğimi, 
burada olmadığım için
suçluluk duygularıyla kıvranacağımı biliyorum.
bunları daha fazla çalışmaya yönlendirebilirim.
buraya gelmek hayatımda yaptığım
en iyi şeylerden biri oldu.
oraya geldiğimde deli saçması şeyler söylersem
ya da israil ordusu beyazları vurmama konusundaki
ırkçı eğilimlerinden vazgeçip
bir şey yaparsa şu yargıya varmakta hiç tereddüt etmeyin:
dolaylı olarak desteklediğim
ve hükümetimin başlıca sorumlusu olduğu
bir soykırımın göbeğindeyim." 

helal olsun dedin dimi okuyucu?
ben defalarca dedim..


rachel corrie'nin adı
12 mayıs 2010'da
bir yardım gemisine verilerek
Özgür Gazze Hareketi için Filistin'e gönderildi,
israil gemiye de saldırdı..
beklemezdiniz değil mi?
münasip yerlerimle güldüm.

peki amerika herkese ahkam keserken
kendi vatandaşı için bugün ne yaptı?
sustu.
israil,
"rachel suçluydu, atlamasaydı dozerin önüne"
derken amerika,
bizlerin yıllardır yaptığı şeyi yaptı ve sustu.


bu bize neyi gösterdi?
israil'e dur diyecek hiçbir şeyin kalmadığını.
zaten iki uçlu çubuğun iki ucuydular,
aynı olduklarını bir kez daha gördük.

rachel olanları dünyanın öbür ucundan gördü
herşeyini bırakıp
sadece insanlık için savaştı.
ben sözlüğe bunu anlatan bi yazı yazdığımda
"yahudiyi hristiyanı savunma
sen ne biçim müslümansın"
temalı mesajlar aldım.


dini kimliğimi insani kimliğimin 
önüne geçirmeye çalışıyorum çoğu zaman,
bu benim nefsimle rabbim arasındaki muhasebe.
ama bana bunları söyleyen insanların
kendilerine dönüp
peki ben ne yaptım o zaman diye sormaması,
bir hristiyanı yüceltme derken
ben müslümanım da ne b.ka yaradım bu davada
hadi bu zamana kadar yaramadım şimdi napıyorum dememesi
çok ironik..


ben şimdi ateşli bir aktivist mi olacağım?
maalesef, maalesef ve maalesef ki hayır..
çok isterdim.

bi de neyi çok istiyorum biliyo musun okuyucu?
bu ziyanın, yıkımın durmasını falan geçtim
rachel'ın müslüman olarak ölmüş olmasını
o kadar istiyorum ki..
biz din kardeşlerimiz için karpuz büyütürken
bir insanlık kahramanının
bir müslümanlık kahramanı olmasını..


ırak'ı işgale giden dostlarına,
amerika'ya yalakalık ve köpeklik yapan
biz de dahil tüm diğer milletlere,
din kardeşi açlıktan ölürken
paramı nerelere harcasam diye düşünen biz aciz müslümanlara karşı
(söylemekten utandım..hadis bile var ulan.)
tek başına kutsal topraklarda
hayatını feda eden bi kadın.

paranı aklamak için
her şehirde bir okul açmak mı hizmet?
oturduğun yerden
dinimiz böyle emretti demek mi?
bak sadece buna gücün yetiyorsa,
o zaman hizmet ehlinin en üstünüsün.
ama çoğumuzun gücünün
çok daha fazlasına yeteceğini biliyorum.


don kişotluğun sökmediğini biliyorum.
israil'den neden daha fazla nefret etmem gerektiğini.
otu çöpü filmlere konu eden hollywood'un
neden sessiz kaldığını.
ara ara rachel'ın yazdıklarını
tekrar okumam gerektiğini.
rachel'dan çok daha fazlasını yapan bazı müslümanların
çok daha acımasızca öldürüldüğünü.

bu kadına ve daha fazlasına borçlu olduğumu biliyorum.
 hayatıma anlam katmam gerektiğini.


bir de bu yazımın prim yapmayacağını,
makyajlı bir surat yerine
rachel'ı gören çoğu insanın
açıp okumayacağını
çok daha fazlasının tanımayacağını biliyorum.

ama yazdım.
bloğumun sağ tarafına koyayım
her gün bakayım
ne arakan gibi olsun, ne suriyeliler gibi,
unutmayayım diye.

ben bu yazıyı,
kendim için yazdım.




24 yorum:

  1. Ben şu güne kadar ismini bile duymamıştım...
    Ne desem bilemiyorum :/
    Gözlerim doldu lan.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bugünden sonra ismini unutma o zaman tamam mı? kendinle ya da başkasının hayatıyla ilgili bir mücadele verirken; bir dozerin altında kalsam daha mı iyiydi de. ya da mücadele vermeye üşenirken..

      Sil
    2. Araştırdım ve de yazdım.
      Bu noktadan sonra unutmam imkansız galiba

      http://paraseninjoe.blogspot.com/2012/08/rachel-corrie.html

      Sil
    3. çok sevindim..

      Sil
    4. baktım da, sahiden sevindim. kardeşine en sevdiği çikolatasını veren abla gibi. çünkü senin ne kadar bilinçli olduğunu biliyorum..

      Sil
  2. Sadece televizyonda gördüğümüz zaman üzülüp başka bir kanalı açınca unuttuğumuz bir acı olarak kalmamalı orada yaşananlar biz kanalı değiştirince düzelmiyor,bizim onlara üzülüp ağlamamız orada birşey değiştirmiyor ve bizim üzülmemiz onların hayatında birşeyi değiştirmiyor, üzülmek YETMEZ, elimizden gelenin en iyisini yapmalıyız bu gerçekten zor olabilir belki rachelin yaptığını yapamayız yapmamız gerekirken, ama ne yapabilirsek bir yerlerden başlamak lazım diye düşünüyorum, ben inşallah gönüllü bir doktor olarak gitmeyi düşünüyorum nerede bana ihtiyaç varsa, yazı için teşekkürler sema

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. o kadar haklısın ki, orada yaşananlar biz kanalı değiştirince değişmiyo.. gönüllü gitmeyi, ismimin başına msc yerine volunteer yazdırmayı öyle çok isterdim ki..

      Sil
  3. Rachel'ı unutmak mümkün mü? Bin rachel olsak neye yaradık acaba? Bence binimizi de eritirlerdi bir hamlede. Bu olanlar mı bizi korkak yaptı böyle bilemiyorum. Böylesine bir karanlığın önünde durabilecek birinin olduğuna inanmayı çok istiyorum ama yapamıyorum.

    Ya sema biz bu yazıyı dediğin gibi bir tıkla okumaz geçerken nasıl örgütlenip koca bir güç oluruz, dünyada o kadar iyi insan kaldı mı acaba?

    Dinler çok anlamsız geliyor bana iyi var, kötü var işte dine yer yok ki. Sebep bile olsa çözümde yer yok bence. Üzülüp ağlayıp unutmak yaptığımız, ötesini biri göstermeli, bir lider lazım artık bize.

    YanıtlaSil
  4. aksine özellikle bu başlığı görür görmez hemen açtım ve yazılanları tahmin edercesine okudum..
    takdire şayan bi yazı oldu
    bende inanmak istiyorum ki inşaAllah müslüman olarak şehitlik mertebesine ulaşmıştır...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. sahiden mi?
      çok sevindim..
      ben de öyle umuyorum, inşallah..

      Sil
  5. Çok etkilendim ve ben de elimizden çok falasnın gelebileceğini bildiğimiz halde neden 3 maymunu oynadığımızı bir türlü bilemiyorum. benim de ara ara Rachel gibi tek başıma gidip oralarda yaşananları anlamak görmek geliyor içimden.keşke biraz daha güçlü olabilsem...

    YanıtlaSil
  6. Sıkılmadan okudum dersem yalan olur, bi taraflarım sıkıldı çünkü, içim sıkıldı, ruhum sıkıldı, canım sıkıldı..Ağzına sağlık!

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. benim de içim çok sıkılıyor bu konuad ama bu sıkıntıya da ihtiyacım var.. bu yüzden her gün göreyim diye bloğumun sağ tarafında..

      Sil
  7. Öncelikle Allah rahmet eylesin demek istiyorum. Başka bir dinden olsa ne olur, olmasa ne olur. İnsan gibi insanlık yapıp, yerinde durmak yerine kalkmış bir şeyleri değiştirmeye çalışmış. Benim için bir şeyler için çaba gösterip, birilerinin acılı gözyaşlarını silen insan Allah katında benim gözümde en güzel yerde. Bu güzel yazı için de size teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. rica ederim, ama keşke bu yazıyı her gün bir başka insan için yazabilseydim, birileri birgün benim için yazabilseydi..

      Sil
  8. P.S.16:14

    sevgili semma çok derin bi yazı olmuş.eline sağlık.

    tüm insanların acısını derdini kendininmiş gibi benimseyip İNSANCA ölen bi kadının dini dili mezhebi kökeni hiç bir şeyi fark etmez tanrının gözünde,eminim ki diğer insan(!)ların ulaşamayacağı huzur,barış dolu bi yerde rachel corrie..

    P.S.

    YanıtlaSil
  9. o amerikalı yüreği koskoca kadını öğrendiğimde çoktan olay olmuş canını teslim etmişti.biz dedim ne yaptık bu yanı başımızdakilere.dediğin gibi her gün ota mota para harcayan "bugün ne giysem"delisi haline dönen Türk ve müslüman kadın kimliğimle ne yaptım.
    totomu büyüttüm bol bol.ahh yazıık dedim salak sesimle.insanlığımdan utandım ama bir anlık.haber şeridi değişip yavru kedilerin videosuna atlayınca görüntüler sildim az önce izlediklerimi.
    değişir miyim değişir miyiz,topyekün meydanlara çıkıp nedir bu insanlık rezaleti nedir müslüman ve suçsuz insanların katli der miyiz.koskoca ama dünyası küpküçük amerika değişir mi insanlaşır mı bir gün?israil ve diğer zalim tüm milletler ve ırklar özlerindeki insanlık duygularına kavuşur mu gün gelip.
    ne yapsak nasıl bir yol izlesek de katkımız olsa acıların bitmesine.
    benim hiç umudum yok açıkçası.kendi insanı böylesi vahşetle can vermişken bunu savaş sebebi saymayan ülkenin şuursuzluğu dalga dalga yayılıyor bak tüm dünyaya:(

    YanıtlaSil
  10. Bu yorum yazar tarafından silindi.

    YanıtlaSil
  11. Bu olay olduğunda sessiz kalışım gibi, Rachel için yazdığın bu yazıyı okuduğumda da sessiz kaldım... Ama bugün ZiŞuur'un blogunda tekrar karşıma çıktığında sessiz kalmaya dur dedim. Yazıklar olsun bana, bize dedim, diyorum da hala. Biz gündelik dertlerimizde uğraşırken dünyanın bir yerlerinde adı duyulmamış dozer önüne geçen, acımadan öldürülen binlercesi var belki... Yarabbi insanlığımı kaybetmeden, acıma duygumu, yardımseverliğimi, dini, dili, rengi ne olursa olsun insanlara insan olduğu için davranmam gerektiğini unutmadan al canımı. Daha da bişey istemem, yeminle!

    Binlercesini okuduğumuz Rachel yazılarından ne iltifat ne yalakalık ama en güzel olanı seninkisi. İnan.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. estağfurullah, en güzel olsun istemiyorum; o kadar güzel bi insan olayım istiyorum.. ne kadar zor olduğunu o kadar iyi biliyorum ki..

      Sil
  12. Adsız04:55

    ne desemki bir kişi daha öğrendi ..hepsi bu

    YanıtlaSil
  13. Ne denir ki gerçekten hiç bir şey yapmıyoruz yapabileceğimiz halde yapmıyoruz din kardeşlerimiz ölüyor ve biz susuyoruz ben şöyle düşünüyorum Allah'ım bu kadar güzel bir yürek verdiyse belki son nefesinde kalben tövbe nasip etmiştir.

    Müslüman olarak ölmese bile rabbim iyiliği ile müamele edecektir..

    Sarsıcı bir yazı olmuş ben geç okusamda yinede sağol insanlıktan çıktığımızı bir kez daha anımsattığın için...

    YanıtlaSil
  14. Adsız08:41

    I am sure this post has touched all the internet viewers, its really really pleasant piece of writing on building up new weblog.


    My homepage; Beats By Dre Studio

    YanıtlaSil

 
;