i am not fat i am thick boned... onun kemikleri iriymiş, yek yea!

efsanevi kadın yalanlarından biriyle daha karşındayım okuyucu

ben şişman değilim, kemiklerim iri!

öncelikle bu beyanatın tarihçesiyle başlamak isterim

(arada böyle faydalılıklarım vardır)

sanıyorum 1999 veya 2000de

south park'ın enfes karakteri cartman'ın

ne kadar şişman olduğundan bahseden insanlara karşı

savunma cümlesiydi

ya da milattan önceden beri hatun kişilerin..

bilemedim..

neyse

su içse yarayan

yediği onlarca yemeğin üstüne su içip

sonra ayol su içsem yarıyor diyen insanları biliriz.

(arada şekerli su içtiklerinden şüphelenmiyor değilim..)

geçen gün tam olarak bunlardan biriyle karşılaştım

 kabinde etek deniyorum;

yan taraftan sesi geliyo

"ya bunların kalıpları ne kadar daar! bunun bi büyüğünü verir misiin"

kafamı uzattım gayri ihtiyari

(gayri ihtiyari birleşik mi yazılıyodu?)

yeni gelen ürüne bakıyorum
benim denediğim eteğin kırmızısı.

kalıpları dar falan değil,

üstelik biraz geniş bile. 

38 alıyorum, belimden düşüyo

ki hayatta 36 beden olmuşluğum yoktur..

biraz sonra ben kuzenimin kabinde elbise denemesini beklerken

aynanın karşısına geçip

gülmemek için dudaklarımı büzüştürdüğüm şu aforizmayı savuruyo;

"hayır canııım göbeğim yok. duruş bozukluğu var bende!"

oh god diyorum..

düğün pastası gibisin bebeğim dememek için de kendimi zor tutuyorum.

bak şimdi,

kilolu olduğu için dert edinmiş,

kendince teselli getiren insanlara değil sözüm.

ama sen koca göbeğini duruş bozukluğu olarak nitelendirip

neredeyse benim belim kalın değil geri kalan yerlerim ince 

şeklinde beyanatlar verebiliyosan;

kendini sandığın bedendeki etek olmadığında

satış görevlisini yanlış ürün getirmekle,

ilgilenmemekle suçluyorsan onlarca insanın içinde;

sanki sıfır bedenmişsin herşey sana olacakmış gibi

"ya bi doğrusunu bulamadınız size hiç mi eğitim vermediler

ne biçim mağaza personelisiniz"

diyebiliyosan

ben de ağzıma geleni söyleyebilirim.

he orda niye söylemedim?

yazık dedim belli ki psikolojik bi bozukluğu var

zaten sıcak, oruç, potansiyelsizlik..

uğraşmaya ne gerek var.

belli ki her durumda üste çıkacak.

 ama bakışlarımla rahatsız etmedim değil

(ki benim hakikaten rahatsız edici bakışlarım vardır..) 

çocuğum vitaminsiz kalmasın diye

sebze hariç her yemeği itinayla ağzına tıkan

ama sebze yemiyo ne yapayım diye

makarna-patates-köfte-pilav dörtlüsünün dışına çıkmayan anneler,

dışarı çıkınca fast food yemeden duramayanlar,

yemek yapmaya üşenip sürekli hazır söyleyenler,

televizyon reklamları,

ülke ekonomileri,

 cazip teklifler olduğu sürece

bu iş böyle devam edecek,

olan satış personeline olacak.

aslına bakarsan amerika diye bi yer olmasaydı;

hiç biri olmazdı nan.

bunlar hep illuminati'nin oyunu!

(bkz: kafayı yemek)

bunun tam karşı versiyonu olarak

blumikler, sıfır bedene özenmeler,

sürekli kusmalar falan var..

herşeyin kökeninde ne yatıyor biliyo musun okuyucu?

aslında biliyosun ama ben yine de tekrarlayayım;

kendini sevmemek.

 daha da üzerine söylenecek birşey yok..

 bu arada mağazadaki ablaya da son notumu iletmek isterim;

sen erkek olsan

kesin kel değil alnı geniş olurdun!