hayat başlıyor..

 belirsizliklerden belirsizlik beğenme halindeyim.

bugüne kadar amaan master devam ediyo işte

iş güç proje diye geçiştirirken

artık hayatımın yönü belli olsun istiyorum.

inancımla ilgili bi durumdan ötürü

bi işe girip harala gürele çalışmaya

para kazanıcam diye kendimi,

gücümü tüketmeye

ve nefsimi şişirmeye pek niyetim yok.

(ouuvv çalışmicam diyo! taşlayabilirsiniz!)

 benim faydalı olmam lazım.

belki bi takım özel projelere girmem,

vakıftı dernekti gezip dolaşmam

sesimi yükseltmem,

sesi çıkmayanlara yardımcı olmam lazım..

ev kadını olamayacağımın bilincindeyim

bu öyle bi cupcake bi börek yaparken

oo ev kadını olabilirim demek gibi birşey değil..

 elbette kendime yetecek kadar para kazanmanın bi yolunu bulurum

bana mesleğimi edindiren allah rızıksız bırakacak değil ya..

 ama kafam o kadar karışık ki..

düşün türkçem yetmiyo anlatmaya, o kadar.

üniversiteye yeni başlamış olmayı çok isterdim,

başka bölüm okuyacağımdan falan değil

yine tek tercih yapar, bölümümü aşkla okurdum

ama düşünmek için dört senem olurdu,

belki bana yardımcı olabilecek insanlar olurdu

aman ne bileyim.

öf içim şişti.

akciğerim tüm bedenimi doldurmuş

içindeki havayı vermemek üzere kendini şartlamış gibi hissediyorum

son olduğunu bildiğim rahat zamanlar geçiriyorum,

bundan sonra onu yapamicam

bunu yapmaya fırsatım olmayacak diye

kafamda sürekli listeler yapıyorum..

alıştığım bi düzenden vazgeçmeye çalışıyorum;

belki on senelik bi düzen..