aynı mimi ikinci kez doldurmak; bambaşka bi ruh haliyle; hatta yepisyeni kullanılmamış bi ruhla!

 "Semmaaaa:):) Hişşş bi mimim var yapsana...?"

dedi Beyaz Sayfam.

15 yıl sonra kendini nerde nasıl hayal ediyosun diye.

ben bunu bi iki gün önce doldurdum,

zırlaya zırlaya bitirdim postu.

Biricit mimlemişti,

özür diledim mimini bu hale getirdiğim için.

işte burda..

az önce anlattığım üzere,

bu hafta bir sükunet politikası içindeyim.

bal ne ki şeker ne ki kıvamında bi insan olma kararındayım

açlıktan gebermediğim sürece

hiçbirşey suratımı asmayacak.

işte bu yeni ingiliz asilzadesi kıvamımla

mimi tekrar dolduruyorum.

dikkayt!

---

gözlerimi kapadım,

15 yıl sonra sen nerde olmayı hayal ediyosun dedim

bu sefer çok pozitifim, 

(kendimi soktuğum durumdan dolayı)

15 yıl sonra ben evlenmişim.

benim çok sevdiğim,

beni çok seven,

ailemin çok sevdiği,

ailemi çok seven,

ailesini çok sevdiğim,

ailesi beni çok seven

(lisede bana permütasyon kombinasyon öğreten hocam

mutlu musun şimdi?!)

 bi insanla.

bi insandan benim başka bi beklentim yok çünkü

ne luyi viton çantalar bekliyorum

ne "ama onun kocası almııış" bilezikleri. 

hiç kilo almamışım,

bu arada vermem gerektiği gerçeğinin üzerini

hızlıca kapatıyoruz:D

ama saçımda üç dört tane beyaz çıkmış

boyamışım ehehe ne çakalım var ya.

çocuğum yok, yani olabilir de ben o fikre şimdi hazır değilim

 o kısımdan bahsetmicem o yüzden.

daha fazla ayakkabı almamışım,

arada çok beğenirsem işte.

bu yüzden çok gururluyum.

çok tatlı bi arabam var
bi vakfa üyeymişim

hekva falan olabilir,

benim şartlarıma ve psikolojik gücüme uygun bi vakfa.

insanlara yardım edip mutlu oluyorum(:

15 yıl sonra hala biyolojiden ders alması gereken öğrenci varsa eğer

para almadan ders veriyorum

bize geliyolar,

kurabiye falan da yapıyorum onlara ben.

(bilemediklerinde kağıdı rulo yapıp kafalarına vurduğum gerçeğini görmezden geliyoruz.)

arkadaşlarımın veletleri olmuş

hiçbirini de sevmiyorum.

tıpkı kendime olduğu gibi,

onlara da yakıştıramadım ebeveyn olmayı

dursunlar iki dakka.

bi tek fateme'ninkini çok seviyorum

aman allahım nasıl bir kıvırcık salatası!

15 yıl sonra;

bir mutfağım var,

görsel bayılırsın.

  o bir ingiliz mutfağı.

ismi bile var;
charlotte!

kremli, bejli, beyazlı.

apaçık, nasıl ferah..

kendime butik pastane kurmuşum ben orda,

aman bir pastalar yapıyorum efendim

bir kurabiyeler yapıyorum

ooov pelit pastanesi falan benle çalışmak istiyo da

kabul etmiyorum ben emir alamam diyorum

(bkz: asiliğin bulduğu her boşluktan fırlaması)

 hayal gücümün tüm ürünleri mutfağıma yansımış

(zannedersin picasso)

sabahtan akşama kadar yemek yapıyorum,

misafir ağırlıyorum,

belki bi laboratuvar için yarı zamanlı çalışıyo da olabilirim

şartlarda anlaşırsak.

bloğum hala var, gören ıslık çalıyo

fiyuuuuvfit!

blogger; facebook twitter gibi avam bi yer olmamış henüz

mutlu mutlu yazmaya devam ediyoruz(:

akademisyenlik bana göre değil,

çekemem ben bunca insanın kaprisini demişim

bırakmışım.

bi kitap yazıyorum,

akademisyen egosu üzerine.

memlekette okuyan adamın azlığından mıdır nedir

hepsinde bir kapris anlatamam yav.

bir hak yemeler, bir boş konuşmalar,

bir düşünüyorum diyip düşünmemeler.

anca elini çenesine koyup otursun

poposunu büyütsün.

bi araştırmaya destek olmasın hiç.

gelsin tübitaklar kosgepler baplar

parayı yesin ama iş yapmasın.

neyse, detaylar için 17 sene sonra çıkacak kitabımı bekle okuyucu.

dev gibi bi kütüphanem var..

hoş, şimdiki haliyle bile kitaplarım 1500ün üzerinde

orta halli bi kütüphane çıkar gibime geliyo ama

o zamana kadar

 ohooo kitapyurdu olmuşum(:

 (arada düşünmüyo değilim.

d&rla anlaşma yapsam,

her hafta beş kitap alıcam desem indirim yapmazlar mı nan o.O)

yaşlanmışım ya, çillerim artmış

çok mutluyum bu durumdan(:

annem sigarayı bırakmış.

kardeşim de evlenmiş ama onun da çocuğu yok

e eh. bu fikre hiç alışmadım.

çok lüks eşyalarım yok ama

çok huzurlu eşyalarım var..

gerginlikten uzaklar çünkü.

vintage posterlerdeki retro womanlar gibi

sürekli gülümseyerek dolanıyorum evin içinde.

diceksin ki, aldığın eğitim,

bunca yıllık çaban nerde?

hani onları nerde kullandın?

birikimin ne işe yaradı,

vizyonumu genişleticem dedin

mikrobiyolog oldun hadi neyse

yüksek mühendis olmasan bişey farketmezmiş,

bu yaptıklarına ne faydası var?

üç santim eksik beş santim fazla farketmez mi oldu?

yok, olmadı da şimdi bilmiyorum daha

nasıl değerlendirdiğimi bu konuyu.

15 yıl sonra,

daha arkadaşlarımdan kimseyi kaybetmemişim

sevdiklerimden,

yakınlarımdan..

dedem 85 yaşında.

hala yüzüne baktığımda en mutlu olduğum insanlardan..

belki babaannemin annesi ölmüştür,

125 falan oluyo netice itibariyle o zaman.

15 yıl sonra,

benim hiç namaz borcum yokmuş.

vicdani olarak da hiç borcum yokmuş,

öyle huzurla uyuyorum ki..

leyla ile mecnun hala devam ediyo

ne onur ünlü yorulmuş,

ne burak aksak,

ne ali atay ne diğerleri..

(türk dizi tarihinin gelmiş geçmiş en iyi ekibine

diğerleri dedim ya..helalossun bana..)

15 yıl sonra,

filistin dünyanın en mutlu yeriymiş,

ve afrika en tok.

israil en insancıl yeriymiş,

amerika en gerekli.

ozon tabakası kendi deliğini kapatmış, canım.

çok hoşuma gidiyo böyle gayretler.

dünyada magandaların sayısında

ciddi anlamda düşüş yaşanmış.

şiddet gören kadın

halk tarafından uzaylı gibi karşılanmış

etrafta başka hiç yok çünkü.. 

(bkz: hayal gücü akıl gücünden fazla insan)

hobilerimle,

mutfağımla,

sevdiklerimle çok mutluymuşum.

bana her hafta papatyalar alınıyomuş

 15 yıl sonra, ben aslında yokmuşum,

sadece hayal gücüm varmış.

bir ömrü hayal kurarak tüketmişim..