ramazan 11 ayın sultanıysa eylül de 12 ayın efendisidir!

 öncelikle şunu belirtmek istiyorum okuyucu;

"eylül hüznün ayıdır

gözyaşının ayrılıkların ayıdır" diyenlerin

ensesine bi yapıştırıp

git odanda ağla demek istiyorum.

şimdi kendi eylülüme dönebilirim.

 

 

upuzun bi yolun başındayım.

iki yanımda göğe yükselen ağaçlar var

öyle güvenli..

 

içimi ısıtan ama yakmayan bi güneş.

etrafta huzurun sessizliği.

huzurun sesi yok çünkü..

 

yüzümde her zaman olduğu gibi aptalca bi sırıtış.

ne gülüyosun deseler verecek cevabım yok.

 

yaprakların ölmesi beni bu kadar mutlu etmezdi

eylül'de olmasaydım.

eylül'ün başındayım.

 

 

hiç bitmesin istiyorum

hep eylül olsun ya da ben hep eylül'de kalayım

eylül'de doğduğum gibi

eylül'de öleyim.

yenilikler olsun,

kabuklar atılsın.

bırakalım yapraklarımız dökülsün.

 

rüzgar estikçe, yağmur yağdıkça

eylül huzur dağıtsın.

çok şey bekliyorum ondan, farkındayım.

ama biliyorum; hepsi olacak.

 

 ıslanmış ayakkabılarıma sarı yapraklar takılacak

 yağmurların en güzeli eylül'de yağacak.

nefessiz kaldım yağmursuzluktan
resimlerin güneşsizlikten sararması gibi.

ben ölmeden yağsın; ne olur.

 

bu arada şunu farkettim okuyucu

eylül babamın malıymış gibi

öyle bir sahipleniyorum ki,

bütün ay burnum havada

buralar hep benim dutluğumdu tavrıyla geziyorum

eylül de beni bu kadar sahiplensin,

burdan kendisine sesleniyorum.

cevabını bilemediğim soruların cevabını versin.

sıkıntıyla önüme eğdiğim başımı kaldırdı ya;

gerçi daha ne yapsın..

 

eylül'de zaraya mangoya şunlar şunlar gelsin istemiyorum

eylül benim depresyon hırkamı çıkarsın yeter.