16 eylül'de açıkhavada ŞARK DİÇŞİSİ var!

engin alkan'ın ekibine ne kadar aşık olduğumu herkes bilsin.

allahın bildiğini kuldan saklayacak değilim!

sahne önünde ya da arkasında yer aldığı

tüm oyunlara

tek saniye tereddüt etmeden

en az on kez giderim.

geçen sezon fatemeyle

elli beş kez istanbul efendisine,

bin altıyüz kez şark dişçisine gittik.

tarla kuşuydu juliet ço kıskanmış gibi yapıp

bu sezon da yüz bin kere ona gitmeyi planlıyorum.

sıkılmadık lan sıkılmadık!

en son açıkhavada haziranda

istanbul efendisini izledik yine

fatemeyle, sülalecek falan.

geçenlerde fateme diyince

16 haziranda şark dişçisiiiiiii diye

(evet, aynen böyle mutluydu.)

kaçırmadık aldık biletlerimizi!

yedinci ya da sekizinci kez izliyo olucaz bu yıl

yüz milyon kez daha izleyebilirim..

aylarca fatemeye

kazık yedimm kazık yediimm gün görmeediim diye şarkılar söyleyip

en ciddi konuşmaların ortasında

ayol ayool yanim yanim şalala diyebilirim.

(istanbul efendisine gittiğimiz günlerin arası da

seni efendi baama söylerseeem diye geçiyo..

ne acı..)

 çağlar çorumlu gözümün önünden günlerce gitmeyebilir,

(fateme bebeyim, bu işkenceye hazır mısın?)

her sarımsak gördüğümde sevil akı'yı hatırlayabilirim..

hani sevdiği insanı her gördüğünde

aptal bi kalp atması yaşayan insanlar var ya;

ben bunu tiyatro perdesinin karşısındayken yaşıyorum sanırım.

aynı oyunu, aynı insanları, aynı cümleleri

aynı mimikleri bilmem kaçıncı kez göreceğimi bile bile.

deli miysem artık.

 neyse, biletler tükenmek üzere

kaçırmayın derim.

gerçi ben bunu oyunun sahnelendiği her gün söylicem,

ama bu açıkhava. başka.

gelirseniz, görüşürüz.

suratında en eblek gülümsemesiyle

gözünü sahneden,

taparnigostan ayırmayan,

oyun bitince alkışı en son bırakan benim;

 kolayca tanırsınız..