lal olsam.

lal olsam.

herkese herşeyi söylemeyesem,

aslında herkes gibi olanlarla

özelmiş gibi konuşmasam.

ya da kör olmasam,

görebilsem ilk bakışta kimin ne olduğunu.

yüzyıllarımı harcamasam.

 konuşabilirken bile yeterince şey söyler benim bakışlarım

gerektiğinde insanları

oldukları yerlere çivileyebilirler.

allah böyle bir nimet verdiyse,

ağzına çok ihtiyacın yok diyor olabilir mi?

bazı insanlar için bazı durumları yaşıyosan

onlar hiç yokmuş gibi yaşayacakmışsın. 

yanında olsun istemeden,

güvenmesini, inanmasını bile beklemeden.

en basit insan ilişkisinin temeli değil mi bunlar?

neden aradığımız, bulunmayan hale geliyolar peki?

temeli çürüklükten sanırım..

insan ilişkilerinde isteklerinin olması hiç önemli değilmiş.

"anlaşmak"mış önemli olan.

ve anlaşmak işteş bir fiilmiş,

iki kişinin karşılıklı anlayarak yerine getirdiği.

bunu hatırlatmak zorunda kalmak 

ne kadar acı..

ne diyodum?

evet. bazı insanlar için bazı durumları yaşarken

öyle bir tavırla karşılaşırsın ki

poponun üstüne nazik bir iniş yapar,

noluyo lan demeye bile vakit bulamadan

unuttum gitti, acımadı ki derken 

bulursun kendini.

acımadı ki demek, acını geçirmez.

çocuk gibi, başka bir oyuncağa 

ihtiyaç duyarsın.

ama artık,

yaralı yerlerini avutabilecek bir oyuncağı sığdıracak kadar

kocaman bi yüreğin yoktur.

çünkü öğrendim ki

yürek harcanabilen bişeydir şekerim.

canını acıtan her insanda,

seni büyüten her olayda

yüreğinin birazını ödüyosun bedel olarak.

şimdi kırmançi gibi arabesk arabesk

sevgi, dostluk, aşk,

fedakarlık cümleleri kurmak istemiyorum

sadece şunu söyleyebilirim,

aslında çok büyük ders aldığını düşündüğün

bi konuşmanın ortasındayken,

hiç istemediğin halde muhatabıyken

(en azından tek başına muhatabı olmamalıydın..)

canının acısını nasıl geçirebileceğini düşündüğün anda

(ya da içinden nasıl çıkacağını..)

öyle bi cümle duyabiliyomuşsun ki

olayın nasıl döndüğünü bile bilmeyen birinden.

işte o zaman afallamalardan afallama beğen okuyucu.

kafanı göm bir yere,

nefes falan alma.

çünkü heyecanın kalmayacak.

isteğin.

güvenin.

inancın.

herşeyden önemlisi,

ümidin kalmayacak.

sonrası karanlık.

(ama zaten yolunu aydınlatan kimse yoktu,

niye bozuldun bu kadar?)

bu yazıyı sen benim kadar aptal olma diye yazıyorum.

sana önem veren yoksa,

senden önemli kimse de yok.

senin isteklerin umursanmıyosa,

hayatını yaşamaktan başka seçeneğin yok.

bi de kör olmanın lüzumu yok biliyo musun

balık baştan kokar,

sessiz atın tekmesi sert olur,

eşeğe altın semer vursan diyen

bu kadar ata boşuna konuşmuş olamaz.