hayat sadece çocukken kolay.
oyuncağın kırıldığında babana koştuğun zamanlarda.
sonra zorlaşıyo,
büyüyosun. ağlamak ayıp oluyo o zaman.
şarkının da dediği gibi,
sendeki sen sana soru sormaya başlıyo
bön bön bakıyosun.
galile'yi öğreniyosun
hangi haksızlıkların ateşli savunucusu olmuş olabileceğini düşünüyosun.
dünya sana uymuyo,
değiştirmek elinden gelmiyo
ve aklına bu şarkı geliyo..
böyle büyür insanlar, ağlamak çare değil.
zaman değirmenini durdurmak kolay değil..
PS: onur ünlü, burak aksak;
bloğumu takip ettiğinizi biliyorum.
kral adamsınız!
:):
YanıtlaSil:(
YanıtlaSilgüne böyle başlatılırmı semmma?
YanıtlaSilbazı insanlar güne hep böyle uyanır maya?
YanıtlaSilBu yorum yazar tarafından silindi.
YanıtlaSilDusuncelerime tercuman oldun.
YanıtlaSilİçine depresiflik kaçmış semmacan, sanırım Eylül'ü terk etmek zor gelmiş. ehehe.
YanıtlaSilTamam dalga geçermiş gibi oldu bu; ama sadece yumuşatma amaçlıydı, "Neyi yumuşatma?" dersen de "Bilmem ki." derim ben de. Neysssse.
O zaman, daha fazla saçmalamadan, bir şarkı paslayıp gidiyorum buraya.
http://fizy.com/#s/17j8mo