29.11.12

evanescence - bring me to life


avazım çıktığı kadar
bağırmak istediğim zamanların şarkısı.

biri beni hayata döndürsün,
dönüştüğüm hiçlikten çıkarsın diye
maalesef periyodik şekilde dinlediğim..

taa lise yıllarımın şarkısı.
çok uzak bi zaman değil halbuki,
neden yetmiş yaşında gibi
yıkık, kırgın, pişman,
bi şansı daha yokmuş gibi
hissettiğim konusunda
bi fikrin var mı okuyucu?





6 yorum:

  1. aynı hissiyatlarla! dinlediğim şarkı :)) üstümden tır geçmiş gibi hissediyorum an itibariyle, bir an önce geçmesi için evrene mesaj gönderiyorum senin adına da :D hadi bakalım hayırlısı..

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. bkz: evrene mesajı yanlış okuyup dumura uğramak

      Sil
  2. Büyüyorsun,alışırsın..ilk 30 yılı zordur sonrası çorap söküğü :)

    YanıtlaSil
  3. Şöyle bi fikir sunayım sana;
    Şu anda hayatının en zor, en kötü zamanlarını geçir-diğini sanıyorsun- iyorsun.
    Daha kötülerini yaşayana kadar en kötüsü bu :P
    Yok nan şaka şaka... İniş çıkışların "iniş" kısmındasın da ondan öyle... Sonra tırmanış başlıyor. Dipte yaşayıp "kötü günler" olarak addettiğin günlere yukardan bakınca gülümsüyorsun çünkü karınca kadar görünüyor.
    (yazmaya yazmaya paslanmışım, anlatmak istediğimi anlatamıyorum, anla sen taam mı?)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. ehehe bak ya ne demiş(:
      daha mı kötüsünü yaşayana kadar?

      dipteyimm sondayımm depresyondayııımm
      yalvarırımm gel de kurtaar
      beni tanımlaa
      cümleler içinde kullaaan

      ay neyse.
      yok be, iyiyim zeynep. sen ki beni on ay mutlu etmeye yarayan bişey yaptın(:

      Sil

 
;