sanırım içinizdeki en şanslı blogger benim..

 bu başlığın sebebi,
ismini vermek istemeyen bi blogger.
postu ilk yayınladığımda okuyanlar
kim olduğunu artık biliyolar(:

 bu sabah okula gidip

fındık faremiz coyi'ye selam verdikten sonra

masama oturup

insanların neden sorumluluklarını üstlenmediğiyle ilgili

bi takım düşüncelere garkoldum.

boşver be sanane der gibi kapı çalındı,

bi amca içeri girdi,

sema hanım? dedi.

hanım diye seslenilmesine hiç alışkın değilimdir.

okulda bana genelde üç şekilde hitap ederler.

öğrenciler "sema hocam",

 danışmanım "bi baksana buraya",

arkadaşlar "nabıyon lan" şeklinde.

beni görünce kafasını çevirenlerden

hiç bahsetmek istemiyorum.

neyse,

amcanın elinde kocaman bi paket.

valla adım sema olmasa da

oov buyrun benim derdim.

arada böyle sahtekarlıklarım olur.

avına sinsice yaklaşan bigcatler gibi

nazik nazik aldım pakedi,

amca çıkınca resmen üstüne atladım.

pençelerimden nasibini almış olduğu için

pakedin bütün halini gösteremicem maalesef..

içinden koccaman bi kurabiye pakedi çıktı.

bugüne kadar yapmaya çalıştığım

tüm kurabiyelerden

binlerce kat daha güzel.

 

bütün kurabiyelere tek tek gülümsedim,

evet.

üstündeki notu merak ediyosun dimi çakal okuyucu(:

söylemem.

e eh.

sonra bi de bi insanı

üç sene mutlu etmeye yarayacak kadar

çikilata!

ahhh..hayatın anlamı..

ne kadar ince bi davranış değil mi zeynebin yaptığı?

en son ne zaman böyle

bir zariflikle karşılaştın okuyucu?

herşeyden önce,

okuyucum tarafından bu kadar önemsenmek

paha biçilemez.

hayır ipe sapa gelir bişey yazdığım da yok;

ben olsam kendimi okumam yani.

anladım ki

üzgün olduğumda

yazmicam size.

zahmetlere girmeyin,

mailler atmaya

hediyeler yollamaya uğraşmayın diye.

hediyelerin gönderenine gelince;

kendisini hiç utanmadan taciz ettiğim

ne gerek vardı maillerinden sonra,

bu kadar ince ruhlu bir insan olduğu için

hepinizin huzurunda tekrar teşekkür ederim.

 eminim yüzyüze görüşseydik,

yakın dostum olsaydı

kendisi için

"hayatımda sahip olduğum en değerli insanlardan"

diyebilirdim.

hiç şüphe duymadan.

ne kadar mutlu olduğumu,

ne kadar şanslı ve özel hissettiğimi

sanırım saatlerce yazsam anlatamam..

yeri gelmişken

jenny'ye,

mahallemizin muhtarı dayatılan'a,

mina'ya,

mail atıp ben burdayım diyen tüm bloggerlara

çok teşekkür ederim.

"iyi olacaksın, herşey iyi olacak"tı duymak istediğim.

ve defalarca söylediniz.

iyiyim.