bir ay sonra tekrar; bana söz yine baharlar gelecek..

iç sıkıntısıyla bön bön bloggera bakıp

kafamı dağıtmak için

eften püften şeylerle meşgul olurken

gözüm çağla'nın postuna takıldı.

(çirkef gibi de hemen sahiplendim)

dilime de tuana..

tut.

bırakma peşini,

hayatın ateşini,

gel..

diye diye çağırdı.

nasıl bir şarkı dedim.

nasıl bir ses,

nasıl bir nefes..

nasıl bir eskimemek,

nasıl bir umut vermek..

keşke ben de

"sana söz yine baharlar gelecek" dendiğinde

gözüm kapalı inanabilsem..

bu nasıl bi canlı performans adam?!

hem çalmak, hem söylemek..

canlı istemem ben kayıt insanıyım diyenler için gelsin:

söylerken medeni cesaretimden ötürü

kendi önümde saygıyla eğilmek istiyorum.

özellikle söööööz derken..

(bkz: evlerden ırak)