on yüz bin teşekkür yazısı

 bu yazıyı, bazı insanlara

teşekkür etmenin aslında

çok da zor bişey olmadığını

göstermek için yazıyorum.

beni mutlu eden tüm filmleri için

tim burton'a teşekkür ederim.

radikal kararlar vermemi sağlayan anneme,

her kararımın arkasında duran babama

teşekkür ederim.

(bi dakka. tim burton ailemden önce mi geldi?)

 bana tartışma esnasında

sakin kalmayı,

konuşmanın bazen hiç işe yaramayacağını

öğreten danışmanıma

teşekkür ederim.

 blogspot'a,

bana bu kalbi kadar temiz sayfayı ayırdığı için

teşekkür ederim.

(bkz: hatıra defteri)

 düzgün araba kullanan

tüm bayan şöförlere teşekkür ederim.

nutella'nın,

toblerone'un,

filtre kahvenin,

topuklu ayakkabının,

cheesecake'in,

jelibon'un üreticilerine

teşekkür ederim.

tiyatro başlamadan önce ışıkları söndüren adama,

harika patlıcan dolması yaptığı için babaanneme,

çogüzel çiğ köfte yaptığını iddia edip

yedirmeyen insana,

kabus görürken arayıp uyandıran arkadaşıma

teşekkür ederim.

(hayır, hissetmemiş. çok gereksiz bi konuydu.)

sonra parklarda ısrarla balon,

kağıt helva,

pamuk şeker satmaya çalışıp

çocukluğumuzu unutturmayan amcalara;

ve çocukluğuma anlam katan

kokulu defterlere,

içinden elime sim bulaşan halleylere,

probislere,

salçalı süzme yoğurtlu ekmeğe,

minik renkli kolonya poşetlerine,

albenisini çöpe attığım adama,

beyaz plastik kaşıklı minik çokokreme,

hayal gücümü genişleten şebnem bebeklere,

ütülen tasolarıma,

beni beş taş kraliçesi yapan

yuvarlak taşlara,

 turuncu patenlerime

teşekkür ederim.

bana çok şey öğreten

çelik korseme de..

kendi eğlencesi için değil,

onlar da doysun diye martılara simit atanlara;

kötü yanlarını göstererek

kendi iyi yanlarıma şükretmemi sağlayan

ceyarlara;

 (jr da ölmüş bu arada..)

 uzuun zamanlardır beni gülümseten

yiğit özgür'e, uğur gürsoy'a,

umut sarıkaya'ya teşekkür ederim.

 bana iyi ki varsın diyen herkese,

kötüyüm yazdığımda,

tek kelimem için mail atanlara;

iyi ki varolanlara,

ilerde bana evden çalışabileceğim

bi iş üretecek olan insana

(varlığı konusunda hala ümitliyim..)

teşekkür ederim.

ayakkabı raflarıma,

elbise dolabıma,

gece beni yataktan inmek zorunda bırakmayan

(ki yatağım tavanda)

başucu su bardağıma,

 her sabah yüzümü gülümseten

duvarımdaki turuncu klasik araba tablosuna

teşekkür ederim.

bu kadar doğaüstü yazdıkları için

tolkien'e,

grange'e,

chattam'a,

dekker'a,

çok teşekkür ederim.

çok sevimli olduğu için serçe parmağıma,

günde elli kez düşmemi engellediği için

şu halıların altındaki kaydırmayan tabakaya,

helena rubinstein eyeliner'a,

bitmesine rağmen

koklayıp mutlu olduğum

karpuzlu parfüme,

 tel tokaya

(küçük ama vazgeçilmez.),

kaymayan eşarbın üreticisine

teşekkür ederim.

beni bu oskara layık gördükleri için önce akademiye,

bi dakka.

bunun daha zamanı vardı.

döndüm kendime baktım da okuyucu,

bi yerim eksilmemiş.

burnum, kolum, bacağım falan tam.

 demek ki teşekkür etse

burnunun düşeceğini sanan insanlar

yanlış biliyo.