ilk organizasyonumuzun ev sahibinden oscar aldık!

g'mornin okuyucu!

naber?

iyisin iyisin.

bak sana ne göstericem.

şimdi bende bir

ah çikolata kursu,

aman da kapkeyk kursu aşkı var ta ne zamandır.

burdan atölye ful ve çikolata fabrikası'na sesleniyorum;

sağolsunlar hele ful özok,

bizi resmen şeker hamuru gibi yoğurup

bi sürü şey öğrettiler.

geriye azcık girişimci olmak kaldı.

ilk olarak çarşamba günü

bir 2 yaş doğum gününün siparişini aldık(:

ilk olması açısından özeldi,

ama doğum günü tarihinin

bir gün sonra olması

işleri zorlaştırdı.

bi de annemiz

şeker hamuru yerine şantiyle kaplı bir pasta istediği için

pek pürüzsüz bi pastası olmadı kendisinin

ama sağlıklı olsun dedi,

saygı duyduk.

yoksa ahh şeker hamuru diyeydi

hayal gücümü konuşturaydım

oh la la dedirtecek pastalar yapaydım..

neyse.

işe konseptin rengini turuncu-beyaz,

temayı da kamyonet olarak

belirlemekle başladık.

tabak çanak,

peçete,

ıvır zıvır alındı.

yine sağlıklı olması emrine boyun eğip

kepekli kurabiyeler yapıldı.

 

 ama dedik,

kurabiyeler madem konuklara eve götürmesi için verilecek,

bari bi tane üstünde doğum günü çocuğunun

adı yazan olsun.

şeker hamurlu kurabiyeler,

bacaklarına ahmet yazılarak

raflardaki yerlerini aldı.

ve sonra,

şeker hamurlu olmadığı için beni sıkıntıya sokan

pastaya geldi sıra.

 kamyonlara krakerler dolduruldu,

peçeteler katlandı,

bi masa provası yaptık.

çaylar konsepte dahil değil tatlım,

onlar çalışanların yakıtı.

pasta nerde?

bir de dilek ağacı ekleyelim sete dedik,

gelenler notlar yazsın

okuma çağına gelince

doğum günü veledi okusun(:

çok eğlendik.

son zamanlarda

bu kadar mutlulukla

bir iş yaptığımı hatırlamıyorum.

he gidip pasta börek yiyeydik,

masanın kekli kurabiyeli halini de göreydik iyiydi(:

şimdi,

herşey için fateme'ye teşekkür etmek istiyorum.

bu kadar uyumlu,

nazik,

centilmen bir dost olduğu için.

fateme!

bloğumu okuyosan kapat şu bilgisayarını ulan!

git doktora yeterliğine çalış.

ayıp be.