altını çizdim - uyurgezer .. jonathan barnes

benim bizzat kendi şahsi notum:

 ben beş yaşımdan beri kitap okuyorum

(bkz: sözlük beyanatları)

(ne işime yaradığını hala çözemedim..)

ucubeler,

allahın güzellik yerine başka nimetler verdikleri,

 londra,

ütopik hayaller ve yeni devlet düzenleriyle ilgili

onlarca kitap okumuşumdur..

uyurgezer,

bunları olağanüstü güzellikle birleştirmiş.

barnes'a saygılarımı sunarım.

(noble'a da, üzülmesin.)

washington post tarafından yapılan

"tuhaf, sıradışı ve mükemmel" yorumu,

kesinlikle eksik kalmış..

demedi demeyin.

bu kitap kesinlikle hiçbir edebi değer taşımamaktadır.

inandırıcı olmayan karakterlerin bulunduğu,

yavan ve ağır bir dille yazılmış,

çoğunlukla saçma ve kasten acayip,

alengirli, akla yatmayan,

anlamsız bir kağıt parçasıdır (5)

uyurgezer'i basitçe

istisnai uzunlukta bir adam olarak tanımlamak,

onun hatırasına haksızlık etmek olacaktır.

anormal, ürkütücü biçimde uzundu.

hiç şüphesiz boyu iki buçuk metre civarındaydı.

koyu kahve, darmadağınık saçları vardı.

azımsanamayacak yoğunlukta

bir çift favori uzatmıştı

ve doğaüstü kuvvetini maskeleyen,

sevilesi, masum bir havası vardı.

daha da tuhafı, sürekli minyatür bir kara tahta

ve bir koçan tebeşir taşırdı. (18)

edward moon mutsuzdu.

müzmin bir halde,

ölümcül derecede,

tehlikeli bir biçimde bıkkındı. (25)

bayan puggsley her zamanki zerafetiyle

sallana sallana geldi.

peşinde, ilk bakışta tamamıyla sıradan görünen,

oldukça olağandışı bir kadın vardı.

hoş simetrik yüzlü

ve düzgün, çekici biçimde gamzeli,

oldukça alımlı bir kadındı.

doğal kıvrımlarını vurgulamak için

yeterince sıkılmış ince bir kemerle belden bağlamalı

tiril tiril beyaz bir elbise giymişti.

ancak onu,

insanın her gün sokakta yanından geçtiği güzel

fakat gösterişsiz ordudan ayıran şey,

korkutucu derecede gür bir kara sakala sahip olmasıydı.

(43)

"güle güle bay moon,

sizi bir daha görmeyeceğim.

bir hayal kırıklığına daha 

dayanabileceğimden emin değilim.."

(58)

uyurgezer kıpırdamadan duruyordu.

diğer adam kükreyerek ona doğru koştu ve

vahşi br ciritçi gibi kılıcı devin göbeğine derince soktu.

uyurgezer yarasına baktı,

yüzü hafif bir merakın resmiydi,

gözlerini kaldırdı ve gülümsedi

uyurgezer, kılıç göbeğinden kolayca girip

lekesizce diğer tarafından çıktığında,

hala durmaksızın ve durdurulamaz biçimde

gelmeye devam ediyordu.

(66)

neye inandığınız sizin meseleniz,

ama size şunu söyleyebilirim,

bundan dokuz yıl sonra kral ölecek.

 13 yıl sonra ve 20 yıl sonra tekrar savaşta olacağız.

1952'de tüm şehir zehirli bir sisten ölecek.

on yıl sonrasında şehrin silüeti ebediyyen değişecek.

yeni binalar dimdik yükselip göğü delecek.

bir yüzyıl sonunda da şu an liman

ve gemi depolarımızın geliştiği,

başarılı olduğu yerlere,

korkunç ve kocaman mabedler inşa edilecek.

(90)

"hayatımdan tüm renkler çekildi,

bir dahaki sefere bana kırmızı getir.

mor, kızıl ve sarı getir."

 (103)

"o habis bir adam değil.

yüce olduğuna inandığı emeller doğrultusunda hareket ediyor"

moon'un dudaklarının köşeleri

alaycı bir tebessüme dönüştü;

"canavarlar hep öyle yapar" 

 (128)

kendine tek bir zevki reva görürdü,

her gün, günde bir kez, bir tane puro içerdi.

bu purolar, bu işin erbabı tarafından sevilen,

seçkin bir markaya aitti.

türkiye'nin meçhul bir bölgesinden

yüksek bir bedele ithal edilir,

ve şehrin merkezindeki fahiş fiyatlı bir dükkanda

birkaç seçilmiş müşteriye satılırdı.

(152)

katil birşeyler fısıldadı.

ve bir anlığına iki adamın

keskin acıları yaralar,

ıstırapları kelimeler ötesinde,

akılları başlarından gitmiş gibiydi.

(169)

şarap ve çay önündeki masada birleşip

iç içe geçtiğinde,

sıvılar önce fokurdar gibi oldu.

derken anormal bir tepkimeye girip

buharlaşmaya ve pişmeye başladı.

ne olduğunu anladığında iş işten geçmişti.

yüzü bir kez daha kasıldı.

birşey yuttu sonra,

yüzü benek benek morarıp

ağzından beyaz köpükler çıkarken titredi.

saniyeler sonra vücudu vücudu içe doğru kıvrıldı,

ve birkaç kez seğirdikten sonra hareketsiz düştü.

dedlock hüsran içinde bağırdı,

cesedi kendine çevirdi

ve ayağa kalkıp sendeledi.

(182)

"bir uykucuları var."

"bir uykucu?"

"en ölümcülümüz.

ve şimdi bu adam, bu katil,

yıllar önce ülkeye kendi ellerimizle yerleştirdiğimiz bu adam,

şimdi onların davası adına tutuluyor."

(200)

birkaç metre ötede göz bantlı

ve burnunun bulunması gereken yerde

girintili çıkıntılı kırmızı oyuklu bir adam oturuyordu.

yanındaki,

tekrarlayan şiddetli titreme ve irkilme nöbetlerine

maruz kaldığı gözüken,

yarım kollu bir adamdı.

yakınlarda,

kanlı bir kavga akıbetinde yüzü bir köpeğe

ya da bir kunduza benzetilen

kemikleri çıkmış bir adam oturuyordu.

(207)

evvela tüm çalışanların konaklaması

binada sağlanıyor.

gerçekten binanın içinde,

zemin katların derinliklerinde

ikamet ettiğimizi kastediyorum

 bu; insanların reddedebileceği bir cömertlik değil.

tüm çalışanlar için zorunlu!

(214)

şehrin, ülkenin ve hatta dünyanın

tamamen yanlış insanlar tarafından yönetildiğine

epeydir inanmışımdır.

devletten büyük mali kurumlara,

asilzadelerden polis kuvvetlerine,

hayatımız istisnasız rüşvet yiyiciler,

gözü doymayanlar,

haksız yere zengin olanlar,

aptallar ve açgözlüler tarafından kontrol ediliyor.

dünyanın hakimleri,

banka bakiyesi,

seçim sandıkları,

deniz aşırı hesapların erbabı olmak yerine;

olağan mevkilerden dürüst, iyi kalpli,

yiğit insanlar arasından seçilseydi

herşey ne kadar da rahat olurdu...

(217)

sizinki tek bir kronoloji.

güllük gülistanlık ve tahmin edilebilir.

salı pazartesiyi izler,

çarşamba salıyı.

ama benim için değil.

hayatım boyunca geri yürüyorum.

çarşamba sabahı uyanıyorum ve bir önceki gün perşembe.

hayatım sürekli bir kayma,

temas kaybı.

senin bakış açınla iki kez daha karşılaşacağız.

gelecek sefer ben kendim olmayacağım,

sonrakinde seni zar zor tanıyacağım.

buluştuğumuz gün sana veda edeceğim.

(230)

 12 kişilerdi.

üniversiteden taze çıkma.

ingiltere'den çıkıp amerika'da,

susquehenna'nın kıyılarında

mutlak bir yeterlilik içinde yaşamayı,

mükemmel toplumu oluşturmayı planlamışlardı.

ağaçlara balta vururken metafizik tartışmayı,

bufalo avlarken şiir eleştirisi yapmayı,

toprağı sürerken soneler yazmayı düşünmüşlerdi.

(240)

tuhaf bir topluluktu, su götürmez.

hepsi de garip yaratıklardı.

kimileri doğrudn lağımdan çıkarılmış gibiydi.

Tan'ı bildiğimden, bu ihtimali bile geçemiyorum.

derken inşaata başladılar,

yeraltında.

çalışanlar için konaklama dediler.

ben ayrıldığımda birçoğu orada yaşıyordu.

bir de isimler.

o kadar şeyin içinden, adlara karşı çıkmaya,

herkesin bir numara almasında ısrar etmeye başladılar.

(243)

"dünyaya böyle çileden çıkarıcı olarak mı geldin,

yoksa onu burada mı öğrendin?"

(247)

"Adım" dedi, "Aziz doktor Tan".

Ancak beni sevgili okuyucular,

anlatıcınız olarak daha iyi tanıyacaksınızdır.

(272)

(bu kısımda kitabı elimden düşürüp

iki dakka ağzımı kapatamayacak kadar şaşırdım.)

vicdanım oldukça temiz.

ne yapıyorsam bu muhteşem şehrimizdeki

fakirler ve terk edilmişler için yapıyorum.

ellerinde olmayan şartlar tarafından

toplumun uçurumlarına itilmiş yoksullar için yapıyorum.

mazlumlar...

dünyayı miras alacak mazlumlar.

(276)

kariyeri süresinde arthur barge,

34 adam, 13 kadın

ve iki ikiz çocuk öldürmüştü.

bu süre zarfında, kurbanlarını keserek öldürmeden önce

gözlerinin içine bakmak gibi belirli alışkanlıklar

ve adetler geliştirmişti.

(282)

 muazzam metal bir küre;

içinde yağ gibi sarı bir sıvının iştahla aktığı,

kocaman demir bir yumurta odayı dolduruyordu.

bir kenarında, çalışan kısımları

iskeletimsi bir şekilde sergilenen,

tüpleri ve metal hatları ile küre ile arasında göbek bağı gibi duran

küçük bir buhar motoru duruyordu.

elektrik ve buharın tüm çağdaş teknolojisi

kürenin emrindeydi.

fakat öylesine bir hayreti oluşturan,

bu nesnenin kendisi değil içinde bulunandı.

yegane işgalcisi.

kürenin içinde, neredeyse bir asır öncesi kıyafetler içinde,

incecik beyaz saçları nikotin

ve çürümeden sararmış,

alacalı derisi kimi yerlerinden yırtılmış

ve küçük kokuşma işaretleri gösteren

yaşlı bir adam süzülüyordu.

(288)

uyurgezer'i 24 kez üst üste şişledik.

vücudundan iki düzine kılıç geçirdik

ve onları yerdeki toprağa iyiec sapladık.

soğukkanlılıkla,

hiçbir ses çıkarmadan,

tüm bu yaralara dayandı.

ve bir damla bile kan dökmeden

böylesine bir işkenceye dayanabilen bir varlığın

tam olarak ne olduğunu bir kez daha merak ettim.

(294)

yaşlı adamın kafası yukarı doğru seyirdi,

vücudu titredi ve şiddetle sallandı.

rüyacı uyanmıştı.

(296)

yaşlı adamı yeniden canlandıran amniyotik sıvı,

öngörmediğim kimi özellikler barındırmış olmalıydı.

bu günlerde tam içeriğini hatırlayamıyorum.

 belki de bu en iyisi..

o alçak deneyleri başka kimsenin tekrarlamasını istemem.

(307)

ben bu esnada başkanı izliyordum.

şişmiş öfkelenmiş ve kabarmış yaşlı adam,

alanda güçlükle ilerliyordu.

ardında vücut parçaları;

parmaklar, bir kulak, et ve deri parçaları,

ve doğrulmuş dev bir salyangozu andıran

parlak yeşil bir iz bıraktığından

takip edilmesi kolay oluyordu.

 (312)

iki adam, dalgalanan sudaki yansımalar gibi

titreyerek hafif hafif parlar gibiydi.

bu fiil birkaç saniyeden uzun sürmedi ve kayboldular.

oo, evet, kayboldular.

bir an oradaydılar,

diğerinde silinmişlerdi.

(316)

nereden başlamalıyım?

o uzun ve aşağılayıcı ölümün hangi noktasından?

wimbledon'a yapılan uzun

ve acı veren yolculuktan mı?

koltuklara yapış yapış

kırmızı bir madde kustuktan sonra

arabadan atıldığı andan mı?

pisliğe bakıp o kokuşmuş salgının

mide zarının son kalıntıları olup olmadığını

neredeyse boş gözlerle

merak ettiği zamandan mı?

(325)