işi bitememek nefis bişeymiş okuyucu.
okulda hoca,
öğrenci,
çalışan namına kimse kalmadığında
(akşam öğrencileri ve hocaları var gerçi..)
hala bişeyleri bekliyo olmak
paha biçilemezmiş.
hastalıktan geberiyorum,
nefes alamıyorum,
gözlerimi kapattığımda bi daha açmak istemiyorum
ve beynimden dışarı çıkmak isteyen
40 derecelik bi ateş var.
ama ben okulda
otoklavın soğumasını bekliyorum.
ve bu durumdan da çok mutluyum.
neden?
bi sor neden?
çünkü,
iki senedir bekleyip de
bi türlü konu beğenmediğim,
danışmanımın beynini yediğim,
sonra da ben bu kadar bekledim
olmaz daha kapsamlı bişey isterim diyip
baş belasına çevirdiğim tezime
başlamış bulunuyorum.
luna bana tez yazıyorum demişti de
oov o günleri görür müyüm demiştim;
gördüm luna!
tank bizim oldu!
minimum üç saat daha çalışmam lazım
bodrum katında bi laboratuvarda.
ben ki zamanında
istanbul üniversitesinin beşyüz metrekarelik
lablarını beğenmemiş insanım,
bu duruma
nasıl mutluyum anlatamam.
manyak mıysam neysem.
gerçekden çok alemsin :) neden mutlu olacağın belli olmuyor :)
YanıtlaSilöyle mutlu olmak için altın kemer bekleyen insanlardan değilim ya(:
Silgerçi beklesem nolucak. bana altın kemer alınmaz ki. sıfır beden değilim neticede. yazık insanlara da.
Kolay gele bacım:D
YanıtlaSiluu sağol yevrum:)
Siluu demişken,
Siluu uu uu uu muuvs layk jeggır!
geçmiş olsun ve kolay gelsin :)
YanıtlaSilçok teşekkür ederim, kolay geldi ama geçmedi(:
SilTerazi kadını işte, neye mutlu olacağı belli olmuyor:)
YanıtlaSilKolay gelsin dileklerimle:)
he yav terazi olduğumdan galiba..
SilAy heycanlandım!
YanıtlaSilseni de görücez inşallah(:
SilDaha çok heycanlandım *.*
Silhelecandan gözüne uyku girmiyo dimi ehehe(:
Sil