deepstone sormuş, nasıl kitap okurum?

ben bloğu açtığımdan beri bu soruyu bekliyorum nan!

her zaman kuğusu yahni yapılmış

ingiliz kraliçesi edasında bi terazi kadını,

adeta bir düşes olduğum için

elbette kitap okurken de

bu asaletli yönüm kendini gösterir.

gündüzse döpiyesimin kitap kapağıyla

uyumlu olmasına dikkat ederim.

 louboutinlerimi giymişsem

tabanlarına uysun diye illa kırmızı kitap seçerim.

elimde önemli yerlerin altını çizmek için

pırlantalı mont blanc'im vardır.

arada etrafa "ahh bu yazarlar" temalı

çapkın gülüşler atmayı unutmam.

öyle otobüste minibüste okumam,

önemli yerlerde kitabı çizerken

kaydırmamak için

şöförüme limuzini sağa çekmesini söylerim.

 

geceyse saten sabahlığım ve kafamda svarowski taşlı

uyku gözlüğümle,

fönlü saçlarımla,

ışıl ışıl cildimle okurum.

yemedin dimi?

tamam, bu kadar şahane görünmesem de

çok güzel kitap okurum.

öyle otobüste minibüste okuyamam,

etrafımdaki insanlar dikkatimi dağıtır.

bi cümleyi kaçırsam

kendimi kitaba ihanet etmiş sayarım.

pilates ve eliptik bislet kitaplarım vardır benim.

şu beyni çok yormayan,

eğlencelik çerez kitaplardan.

mesela pucca'yı bitirirken zamanı unutup

üç gün bacak ağrısı çektiğimi bilirim.

bunun dışında

kitap okumaya hatrı sayılır bi zaman harcarım.

yatağımdan başka yerde okumam.

tercihen yüz üstü,

duygularıma hitap eden bi kitapsa

kağıt mendilim ve yüzümü gömme yastığımla.

uyku vaktim yakınsa bi bardak sütle,

gün içinde kesinlikle kahvemle.

yatağımı, çarşafımı, yastığımı renk renk boyayan

ağzını açık unutarak uyuyakaldığım

altını çizme kalemlerimle.

yalnız altını çizmek dediysem

öyle satırların altını çizerek kirletmem kitabı.

sayfa kenarına, ilgili satırın hemen yanına

mikroskobik boyutta ok işaretleri,

kalpler, çiçekler, not ettiğim konuya bağlı olarak

tuvalet kağıtları falan çizerim.

 artık hayal gücüm o cümleyle ilgili

ne emrettiyse.

ben çok mutlu kitap okurum biliyo musun?

o gün yaşadığım herşeyi unuturum,

 bütün stresimi kapağın ardında bırakırım.

bazen bi cümle gelir,

kalbimin kırığına çotank diye girer.

kitaplarım ıslanır.

altlarını çizerim,

bak derim sadece sen yaşamamışsın

bu yazar da yazdıysa..

beş yaşımdan beri okuyorum,

(sözlüğe selam.)

binden fazla kitabım var,

kitap yüzünden bozulup

3.75 olan gözlerim,

neyse ki çok alıştığım lenslerim var.

canım sıkkın olduğunda

döküp temizleyip dizerek stres atabileceğim

bi kütüphanem var.

evlenince şöyle yaptırayım diye

onlarca kez kafamda tekrardan çizdiğim bi kütüphane hayalim var.

çok iyi biliyorum ki,

bunlar beni etrafımdaki hemcinslerimden ayıran

karakterime çok katkısı olan özellikler.

bu yüzden,

bütün kitaplarımın tek tek tek ayrı bi yeri var.