bir iç döküş. çöküş de olabilir bilmiyorum.

o ki 

sinirlendiği zaman ağzından çıkan sözlerle 

ruhunu bedeninden ayıran kişidir.

normal zamanlarındaki tüm kibarlığını, 

efendiliğini bi çırpıda yok edebilen insandır.
bu tür insanların çoğu hallerini bilirler 

ama düzeltmek için en ufak bi çaba sarfetmezler.

"ben böyleyim biliyosun" bunların birincil saçma cümleleridir.
bu sözlerden sonrası çok zor tamir olur.

genellikle yapıp, sonradan pişman olsa bile 

fayda etmeyecektir.
kaybedecegi şeylerin bilincinde olması bile durduramayacaktır kelimelerini.

kimbilir ne için, neler için, kimlere neler söylemişsindir..
belki sessiz kalınsa o an, 

herşey daha da acıtacaktır karşıdaki kişiyi.

ama olmaz, tutamazsın kendini.
aklına onun sana yaptıkları gelir ya da yapamadıkları..
halbuki çeneyi tutmak faydalıdır insanlar için.
 

ya tamam ya devam dersin ama 

her iki durumda da birşeyler eskisi gibi olmaz.
 

kalsan olmaz, kaçsan olmaz. 

kalsan kalbinin kırılacağını, 

kaçsan arkandan gelinmeyeceğini bilirsin..
 

bunun için geliştirilmiş bi kaç yöntem biliyorum;
ya cenin pozisyonuna gelip kulaklarını tıka

ya gözyaşın bitene kadar ağla

ki yapacak bir şeyin kalmasın.

ya da sadece bekle.
belki pişman olup bu sefer bişy yapmaya çalışır.

ama bunun hayal olma olasılığını aklından hiç çıkarma.