g'mornin okuyucu!
nasılsın?
ben atarideki circus çocuğu gibiyim.
ne zaman mutlu olacağım birşey olsa
kafamı pat diye ateşe çarpıyorum.
cıs, dokunma diyen bi teyze oluyo muhakkak
arkadan meraklı gözlerle izleyip
dedikodu yapmak için bekleyen onlarca kişi.
biliyorum,
sonraki levele geçtiğimde
hayatım çok kolay, eğlenceli, mutlu olacak.
bi de anlamadığım bişey var;
zıplayamayan aslanken
yanan neden hep çocuk oluyo?
Buenos dias!! :))
YanıtlaSilCircus Charlie'yi görünce geçmişe ışınlandım bir anda. Anılarr... Şimdi gözümde canlandılar... :D
Hayat zaten bir sirk değil mi? Saldıran maymunlar, atlar, bizim ayağımızı kaydırıp düşmemizi dört gözle bekleyen toplar.. Ateşe çarpsanız da yananı görür Allah diyorum! (Şöyle bir baktım da, ne iğrenç yorum oldu arkadaş! Kendimden soğudum. :P)
coşkun sabah, bülent ersoy, güven turan.. fiyuuuvfit!
Silo oyunları boşuna oynamamışız, tevekkeli değil. (senin yorumunun üstüne bi tevekkeli kelimesi kullanmasam olmazdı..) adamlar bize hazırlıklı ol olm diyomuş da haberimiz yokmuş. zaten aslan da üstüne basılan bişey değil, salaklık bizde..
Çocuk aslan terbiyecisidir belki semmma. Aslan yapamasa bile yanan doğal olarak o oluyodur. Hem ayakta duruyo saf tabi ateşe çarpar. Durmasın o daaa!
YanıtlaSilAy ama eğlenceli oyundu o yaa. Leveller atlayabilmek için sabahtan akşama kadar atarinin başından kalkmazdık. Anneler de bişey demezlerdi. Çünkü o zamanlar ev işlerinde yardımcı olamıyoduk. Şimdi iki dk bilgisayar başında dursak kızıyo anneler :(
sanırım olayın özü bu. birini değiştirmeye çalışırsan canın acır.
Silbunun kırıta kırıta ip üstünde yürüyen bi leveli vardı; ben o kısmını çok seviyodum. sen yürüyosun, sen düşüyosun. kendi yolundan. senin tercihin. ben o zamandan bi değişikmişim sanırım.
o da farklı bi bakış açısı semmma değişiklikten değiiil :)
Silyaaa ben bu oyunu çoook severdimmmm :))) ama şimdi sen kendini ona benzetince bir hoş oldummm :S düşünüyorum da gerççekten haklısın ben de aynı şeyleri yaşıyorum tam oldu derken ateşle geliyorlar üzerime coss die yanıyorum!
YanıtlaSilbenim umutsuzluğumun tek sebebi atari oyunlarıdır. tetriste saatlerce oynarsın, çubuk bi türlü gelmez. pacmande koşar koşar yorulur bi türlü yakalayamazsın o renkli tırtıklı yaratıkları. bombermande oyunun sonuna gelir tam leveli geçecekken kendi yanına yanlışlıkla bomba koyar patlarsın. marioda prensesi istiyosan öküz gibi ejderhayla savaşmak zorundasındır. dur ben bi post yazayım bununla ilgili, çok dertliymişim de haberim yokmuş..
Silanna ne cok oynardim ben bu oyunu :(
YanıtlaSilben de(:
Sil