neyin bildin ki değerini, benimkini bileceksin..

çok zaman önceydi,

yaralarımız ağır değildi..

bazı şarkılar beyninde

canının acısıyla aynı yere yerleşir.

 

önce canın acıdığında dinlersin,

sonra  her canın acıdığında dilinin ucuna gelir.

sonra her dinlediğinde canın acır.

 

kısır bi döngünün parçası olarak

gözünün yaşı halinde zuhur eder,

usul usul önüne dökülürken

nelerden neler için vazgeçtiğini düşünürsün.

 

nelerin değerini bilememiş,

 nelerinin değerinin bilinememiş olduğunu..

 

beynin yanar,

canın o kadar uzun bi süre acır ki

başta neye bu kadar üzüldüğünü bile hatırlayamazsın.

üç dakika içinde

bulutların üstünden poponun üstüne iniverirsin.

 

hayatmış dersin.

kimse senin gibi değil,

sil gözünün yaşını boşver.

 

ya da oturur yazarsın.

kim için, ne için yazdığını bilmeden.

başında da sonunda da dilinde tek bi cümle vardır;

birlikte ama yalnız iki yabancı..

isteyenin bi yüzü kara, almayan nankör okur.

az önce

"bi haberim var, karşılığında ne vercen?"

diye pazarlık yaparken

dur bi wishlist yapayım dedim.

isteyenin bi yüzü kara

almayan nankör okur.

paçoza bağladım yine.

yok yok senden istemiyorum.

buraya not edip meclise mektup yolliycam

öncelikle bu komodini istiyorum.

elini her gerildiğinde beline koyan bi insan olarak

durup durup

"ne dedin sen? ne dedin sen?

çotannnk!"

yapacak bi eşyaya ihtiyacım var.

sonralıkla bu kızı istiyorum.

benim olsun, ebet.

bmw isetta 300 istiyorum.

allahın aşkınaaaa!

nooğlursunuuuğz!

olmamış çocuğum için bunu istiyorum.

o kadar yetenekli blogger var

biri yapıp yollamazsa çok ayıplarım bak.

cık cıklayan teyzeye bağlarım.

yine olmamış evime bu koltuğu istiyorum.

gelinliğini sen al ayakkabısı benden olsun diyen varsa

(ki eminim vardır aa olmaz olur mu..)

bunlardan bi çift 36 numero lüffen.

tamam,

bugünlük bu kadarını yapın 

kâfi.

şimdiden çok teşekkürler;

ayy canım ne kadar da incesiniz(:

70m..80m..90m.. çotank!

g'mornin okuyucu!

nasılsın?

ben atarideki circus çocuğu gibiyim.

ne zaman mutlu olacağım birşey olsa

kafamı pat diye ateşe çarpıyorum.

cıs, dokunma diyen bi teyze oluyo muhakkak

arkadan meraklı gözlerle izleyip

dedikodu yapmak için bekleyen onlarca kişi.

biliyorum,

sonraki levele geçtiğimde

hayatım çok kolay, eğlenceli, mutlu olacak.

bi de anlamadığım bişey var;

zıplayamayan aslanken

yanan neden hep çocuk oluyo?

 

 

sığır gibi yaşıyor!

allah kahretmesin

gülmekten karnım ağrıdı

kedi suyu ne lan

 

öpücükler vol.5

:* kar yağınca kar lastiği takıyosak

don olunca?!

nasıl yani o.O

:* bana göre türk sinemasının gelmiş geçmiş
en iyi filmi başka dilde aşk'tır.
milyon kez izledim,
her seferinde sil baştan..


:* şu 100 kadına sorduk
100 cevap aldık diyen insanlar vasıtasıyla
bu kadınlarla tanışmak istiyorum.
ben 100 kadına sorsam 1985 tane cevap alırım.
neden benim çevremde az ve öz konuşan kadın yoh?
anne bizde niye yoh?
bana neden almıyorsunuz?!


:*  gsis'e girmek için sahiden totem yapmak gerekiyo.
ben böyle nazlı sistem görmedim.


:*  bazen türk olsun istediğim yabancılar oluyo.
christian'ın adı müslüm olsun mesela,
julia hülya olsun, alexander ali ihsangil olsun.
bütün dünya türk olsun.


:*  bihter falan bitince yüzyıllarca konuşuluyo da
lost, prizın breyk bitince kimse konuşmuyo ya;
ço üzülüyorum okuyucu.


:*  şu hayatta varlığına en sevindiğim şeylerden biri
mayonez.
herşeyle iyi gidiyo.
bunu bilir bunu söylerim.
mercimek çorbasına bile yakışıyo.

:*  annemin kuaförünün
öyle bir tipi var ki,
her seferinde kadın "nasıl olsun" diye sorduğunda
abla allahın aşkına sana benzemesin diyesim geliyo.
ne kadar dayanabilirim bilmiyorum..

ayakkabı etkinliği sonlandı!

tam oturmuş

olm izleyiciler neden çekilişi sormuyo diye düşünürken

-ki dört gün geciktim-

aslında yorum bırakmış olduğunuzu gördüm.

hemencik çektim.

buyrunuz efenim videosu.

zira ben "çekiliş çektim şu çıktı" postlarından hoşlanmıyorum.

yok, hepiniz ayrı ayrı güvenilirsiniz de

ben garanticiyim.

herşey kanıtlı olsun.

çekilişin talihlisi 13 numerosuyla zeynep türkan oldu.

valla hiç beklemiyodum.

ben bloggera ilk geldiğimde bi çekilişe katılmış,

onu da kazanmıştım hemen.

zeynep için de böyle oldu sanırım,

çünkü daha önceden bi çekilişe katıldığını sanmıyorum.

hediyeyi ben seçeceğim için

pek talihli olduğunu da sanmıyorum ya,

neyse o konuya girmeyeyim..

hela vela velvela.

gece yarısı kötü rüyayla uyanmak,

la havle demeye dili dönmemek,

aklına hela vela velvela gelmek,

bi bi bi bii..

evet. ampul. aynen öyle.

Yumuşacıııkkkkkk!

agnes'in yerinde olmayı

öyle isterdim ki..

bi de okuyucu;
animasyon dediğin türkçe dublajlı izlenir.
bunu bilir bunu söylerim.

son olarak;
yumuşacıııkkkk!

mikrodalga bipi sayesinde sağlıklı yaşam koşusu

az önce mikrodalga biplemeden önce

yetişip kapağını açmak için

evde 100 metre rekoru kırarken farkettim de;

takıntılı bi insanım.

anlatsam evlerden ırak dersin.

dur anlatayım da çevrendekilerin kıymetini bil.

mesela

kimsenin ağzına değdirdiği bişeyi kullanmam.

kardeşim, annem, babam da dahil.

asla kullanılmış bardaktan içmem.

dahi anlamındaki de da eklerine de

ekstra bi hassasiyetim var.

ayrı yazılacak dediysem ayrı yazılacak!

ellerime baktırmam.

bi kusuru yok çok da sevimli ellerim var ama

bilmiyorum neden..

 

açık ayakkabı giymem,

bu yaşıma kadar 300 tane ayakkabım olmuştur

ama bir terliğim bile yok..

 anlıyor musun?

sadece başrolü yazılmış afişleri olan filmlere

önyargılı yaklaşırım.

diğerleri insan değil mi?

oynucuyu seçiyosan izleyiciyi de seçersin sen hacı der

başka film alternatifim varsa onu seçerim.

gece muhakkak yanımda bi kalemle uyurum.
o kalem benim gözüme girer,

ağzı açılır çarşafımı boyar,

kendi kendine ışınlanır yatakta kaybolur falan.

okuyarak uyuduğum için

minik işaretler koyma amacıyla yatağıma yerleşti,

kitap okumasam da artık orda muhakkak bi kalem var.

okuduğum kitabı üçün katı olan bi sayfada bırakırım.

gözümden uyku aksa,

kaldığım yer üçe tam bölünüyo mu diye hesap yaparım.

sol elime yüzük takmam,

sol koluma saat takmam.

insanların sağından yürüyemem.

illa biri benim sağımda duracak.

froyd!

ölmüş de olsan bloğumu takip ettiğini biliyorum.

nedir benim bu sağ-sol takıntımın sebebi?

bi yorumla açıklarsan sevinirim.

mezarına gelir bi tas su dökerim bak.

ruffles yerken çizgilere paralel ısırırım.

zamanında optik form doldururken

alt alta 4-5 tane aynı cevap gelince

bile bile birini yanlış işaretleme takıntım vardı.

ales'te alamadığım sekiz puanın sebebi budur.

yoğusa yüz alırdım ben.

çubuk krakeri enlemesine yerim.

didoyu serbest ısıran insandan nefret ederim.

daha sayarım da,

sanırım bu kadarı bile haline şükretmen için yeter.

peki senin takıntıların neler?

mevlid kandilimiz mübarek olsun..

dua et okuyucu,

ne olur..

 

sabah akşam mim doldurmak

 hani bazen akşam meyve yerken

yarın da şuraya gitsem şunu yapsam dersin,

işte ben dün

yarın olsa da şu mimleri doldursam dedim(:

tosbağa'nın yolladığı

diğp'inkinin de üstüne konduğum bu saygıdeğer mim

an itibariyle huzurlarınızda!

dıpdırı rıı rı rııım!

Şuan olsa çok sevinirim

 alman pastası!

şimdi orada olmak vardı

kendi evimin mutfağında.

ama öyle bi yer aslında yoğ(:

nerde o eski günler

burda.

tam olarak burda.

ben sizin gibi düşünmüyorum,

her günün sözlükteki anlamı başkadır.

neleri özlüyorum

 kayısılı cinoyu

taso oynamayı

ilkokuldaki somon rengi ayakkabılarımı

geniş zamanlarımızı

 güven içinde uyumayı

hayat kaygısı olmadan yaşamayı

kısacık turuncu saçlarımı

bangır bangır müzik dinleyerek finallere çalışmayı

çok severim

 oyy sayamam..

tim burton'ı, helena bonham'ı, johnny depp'i,

orlando bloom'u, cap op pas cap'ı,

sinemayı..

anamı babamı kardeşimi,

cupcakeleri, fondanları,

engin alkan ve ekibinin oyunlarını,

çağlar çorumlu'yu!!

(aaah niçin oooolmaaaaz?!)

incubus'ı, pink'i, sakin'i, teoman'ı,

incesaz'ı, dilek türkan'ı, müzeyyen'i,

dünnya kadar başka müzisyeni,

ahhhhh ayakkabıları!

kitapları..aşık olduğum kitaplar dışında kalan

tüm kitapları çok severim..

 hayat güzeldir'i, bordo mantomu,

bıyık figürünü, çikolatayı,

zımbaları, süet kumaşı, kahhhhhveyi!

tüm renkleri, çil ben ve diğer vücut lekelerini..

sayayım mı daha?

nefret ederim

 ilk evvela sigaradan.

sonra hiç bi halt yapmadığı halde

dünyaları sırtında taşıyomuş gibi

sürekli mutsuz, yorgun, negatif insanlardan.

maydanozdan, dereotundan.

herşeye burnunu sokan teyzeden,

al al giydikçe açılır diyen ayakkabıcıdan,

yakışmadığı gayet belli olduğu halde

ayy tam size göre sizi çok açtı diyen satıcıdan.

bugünlerde çok fazla dinledim

anne sözü.

şimdiki ruh halim

 yorgun ama çikolataya sığınmış.

bi de kafası karışık,

nerden nişanlık bulcaz nan?! o.O

herkesleri mimledim.

sema yollamış diyin cevaplayıverin.

 

 

 

Melo! bu şarkı sana gelsin! "çekmecemdeeen gir içeriiii"

bi tanecik kız varmış.

bu kızın bi biloğu varmış.

ama birazcık da işleri felan varmış

biloğuna pek uğraYAmıyomuş.

gel zaman git zaman onu herkesler mimlemiş.

o da baştan savma cavaplar vermek istemediğinden

 bekletmiş hepsini.

çok tatlı bi kızmış.

aman da çok sevimliymiş o yüzden

arkadaşları ona kızmasınmış.

gökten üç elma da zaten onun kafasına düşmüş

cezasını bulmuş.

bitti uyuyabilirsin. 

bir aydır bloğa doğru düzgün uğramadığımı

eğer benim kadar tembel değilsen

farketmişsindir okuyucu.

(etmedin dimi nan. off..)

 melodram beni yüzyıllar önce mimlemişti,

çekmecemi ve çok kullandığım

kozmetik ürünlerini görmek istemişti.

burdan size sahibi sesleniyorum;

benim çekmecem yok..

bi dolap çizmiştim yıllar önce

galiba boyutu bizim evden büyük.

sağolsun baam yaptırdı.

ayakkabılarımı da gördün ya hani raflarda,

işte benim herşeyim o şekilde duruyo.

dolabın kapağını kaydırdığımda

herşeyi aynı anda görmeyi seviyorum.

ama bu durum sadece

topladıktan sonraki iki gün için geçerli.

bu yüzden dağınıklığın kusuruna bakmamanızı rici edicim.

çekmece yoksa dolap olur mu?

kullanmadığım elli kadar rujum,

sol tarafta gördüğün zamanında birini de çekilişle hediye ettiğim

beş bin trilyonlu gri kutulu far paleti,

geline annesinden altı yedi tane rimel

babasından güneş kremleri,

avondan da vazgeçemediğim saç spreyleri..

kozmetik ürünlerimi görmek isteyen
sadece melodram değildi.
blog dünyasının hızlı, zeki, çevik, ahlaklı,
kalemi kuvvetli,
bi gün gidişinden çok korktuğum
diğp'ciği de mimlemişti.

geliyore!

helena rubenstein eyelinerım

ve kapağı zor açıldığı için tepesindeki diş izlerim

uzun yıllar vazgeçilmezim oldu.

sonra sanırım birileri benim aylaynırla çok güzel görünmemi çekemedi(!)

helena'yı tehdit edip 

"durdur ulan şunun türkiye'ye girişini" dedi.

neyse ki bi kutu yedeğim var.

yaşarsam eğer

seksen yaşıma kadar açmayı planlamıyorum.

tiyatoraya giderken dudağıma sürdüğüm

cırt kırmızı rujun,

kırışıklık arası fondötenimin

ve ölü kokumun tamamlayıcısı olsun istiyorum o zaman.

 onun yerine şimdilerde golden rose kullanıyorum

ucu çok ince,

kıvamı çok akıcı,

çok rahat kuruyo ve gözünü benim gibi

çıkartırcasına kaşımadığın sürece çıkmıyo.

rimel olarak volumizer kullanıyorum.

burnumdan uzun kirpiklerim var,

hala volumizer kullanıyorum

ve burdan kirpiği az olan

tüm dünya kadınlarından özür diliyorum..

affedin..

volumizer çift kademeli olan rimellerden.

tepeden çekince az rimelli,

çekmeyince bol soslu geliyo.

yeri gelmişken iki kademeli rimel hazırlayan

üreticilere de seslenmek istiyorum;

olm biz hiç az rimelli kullanmıyoruz

uğraşmayın mekanizmayla falan..

sonracıma ellerim mükemmel beyazlığından

ödün vermesin diye

dışarı çıkarken kremlemek durumundayım.

böyle de beyaz peynir gibi görünme aşkı..

kylie minoque sexy darling

ışıltılı losyon kullanıyorum.

bi keresinde babam getirmişti

bir mm kremi nerdeyse tüm vucuduma yayıcam

öyle miligram miligram kullanıyorum

bitmesin diye..

 bi giden olsa yabışıcam yakasına alması için.

bi de saça koku veren

yürüdükçe kiraz çiçeği kokusu saçan

avon saç spreyim var vazgeçemediğim..

ama sen beni yolda görsen

bu kokudan tanıyamazsın.

neden?

çünkü eşarbım var.

peki hangi kokudan tanırsın?

hava soğuksa, kış veya sonbaharsa,

bi de koyu renkler giymişsem

dolce gabbana sexy çaklıt'tan.

eğer güneşli ama soğuk bi havaysa

pudralı renkler içinde düşes edasıyla yürüyosam

dolce gabbana rose the one'dan.

bahar günüyse chanel coco mademoiselle'den,

yaz akşamıysa chanel no:5'ten..

yaz günüyse avon rare gold'dan.

bi de evden acele çıkmışsam..

yani beni tanıyamazsın okuyucu,

parfüm en kaliteli kamufle yöntemidir!

rimel ve eyelinerdan başka

yüzüm yanmasın diye pudra kullanıyorum.

yüze sürülen fondöten, allık gibi şeylere hiç alışkın değilim.

pudramı da kendim yapıyorum.

biraz renk pigmenti,

bebek pudrası,

biraz maden suyu ve gül suyu,

güneş kremini karıştırıyorum.

basıyorum kutuya.

cildimle ilgili bu yaşıma kadar hiç sorun yaşamadım.

 yüze sürülen kozmetik ürünü kullanmaya da

pek niyetli değilim.

şimdi,

tanıdığım tanımadığım tüm bloggerları mimliyorum.

doldurmayanın kalemi aksın!

umutlarını borç verdin, cebinde hiç kalmadı, dostların anlamadılar..

g'mornin okuyucu!

nağber?

 

ben bi tuhafım.

(ne zaman değilim ki zaten..)

böyle elimi göğüs kafesimden içeri soksam

kalp parçalarım elime gelecek

ya da azıcık zıplasam

içimde cam kırıkları gibi

şıkır şıkır ses çıkaracak galiba.

(bkz: kalp kırıklığını fiziksel bi olay sanan biyolog)

 

uyandığımdan beri elimde kahvem

"sen hep kendine önlemler aldın

ben kendime yasaklar koydum"

diye söyleniyorum..

 

geçenlerde cessie

"bazen şarkılar bana yazılmış gibi hissediyorum

şizofren miyim acaba sema" dedi.

cevab veremedim.

şimdi bi cevabım var,

sen neysen ben de oyum hacı!

 

 

"yaşamak dopdoluydu akan pınarlar gibi,
inanmayanlar beklediler.

umutlarını borç verdin,
cebinde hiç kalmadı,
dostların anlamadılar.."

evet.
bülentciğim bana yazmış.

laubaali la la laa laa la laa la!

hatırlıyo musun okuyucu

özlem tekin'in asi kız,

şebnem ferah'ın ulaşılmaz,

seda sayan'ın her evin ablası olduğu zamanları?

kafamızda

mirkelam nereye koşuyor,

kokoreç yasaklanacak mı

bu tarkan yurt dışında ne yer ne içer sorunsallarından

başka bişey yoktu.

ben o yıllarda bu şarkıyla ip atlardım

şimdi pilates yapıyorum.

 la la laa laa la laa laa diyerek..

keşke hiçbişey değişmese..

an'ı yakalamak diye işte buna derim bebek!

naber okuyucu?
uzun zamandır halini hatrını sormuyorum..

patlamaya hazır bekler haldeyken

alan sailer abimizin san'atiyle karşılaşmam çok ironik oldu.

ben de aynı şeyi yapmak istiyorum.
bazı insanların kafasıyla filen misal.

adam dizmiş objeleri
sıkmış kurşunu
tam o anda da marifetinin fotoğrafını çekmiş.

nefis olmuş,
seyirlik..

ah saçımı yolacak biri olsa diyen blogger aranıyor.

bütün haftayı bu modda geçirdim okuyucu.

tam olarak bu modda.

mutlu olan insanların kafasına terlik atmak istedim.

gülen birini gördüğümde ağzının ortasına

çotank diye kürek indiresim geldi.

şöyle efsanevi bi fikir bulmuş gibi

saçma sapan şeyler söyleyen insanlara

"ne? ne şimdi bu? mal mısın olm?" diyesim geldi

ama çoğunlukla öğretim üyesiydiler,

statüm engelledi beni.

okulda zıplayarak yürüyen bi öğrenci var

kıza naber nasılsın desem

oh la la kuşlar çiçekler diye başlayacak gibi geliyo,

onu göreyim saçını başını yolayım istedim hatta.

bi sebebi var mı? yok.

tekme tokat birine girsem, enerjimi atsam diye

minnağı yoğurdum bi güzel

zaten aptal suratlı kediydi feleğini şaşırdı

semmmaydım tırmıklı oldum.

iyice manyadım okuyucu.

ben artık iflah olmam.

yaşasın anti sosyal olmak!

olm sosyal oluyosun

herkese yardım ediyosun

aman hocam ben yaparım diyosun da noluyo?

anti sosyal olucan bu hayatta.

demin bunu öğrendim.

hepsi benim diceksin,

kimseyle muhatap olmicaksın.

 

 

bugünü daha iyi anlatan bişey bulamazdım sanırım..

durup düşünmeye zamanın olur mu? yitirmeden anlamaz insan..

niye bu kadar nankörüz?

özür dilemek, teşekkür etmek zor geliyo da

bi insanı kaybetmek bu kadar mı kolay?

anlamıyorum,

niye bu kadar sorun çıkarmaya odaklıyız?

iyi tarafları görebilmek bu kadar mı zor,

bu kadar mı yok sarfedecek eforumuz?

bi de merak ediyorum,

değiyo mu?

pinhani özetliyo;

"ömür.. ömür sanki bir kara kutuymuş
gün gelince herkesin açılmış
ama sorarsan hep geç kalınmış"

kimseye etmem şikayet..

insanı zulmet perdesinin ardından baktırır,

mücrim gibi titretir..
ya da sadece
öyle olan insana kendini dinletir.

işte ben böyle bir hal içindeyim..

yazmak istemiyorum.

okumak istemiyorum.

çizmek istemiyorum.

elim ne kitaplarıma gidiyo, ne kalemlerime.

uyumak istemiyorum.

sanki uyumasam başka bişey yapıcam, yok.

uyuduğumda da uyanmak istemiyorum.

rüya görmek istemiyorum artık.

ne istiyorum biliyo musun?

anneler çocuklarına isimlerinden önce

insanları üzmemeyi öğretsin.

 insan kalbine sakatat muamelesi yapmamayı.

üç günlük dünyanın kırmalara hiç değmediğini.

her an ölebilirsin desin, korkutmadan.

ürkütmesin ama bunu aklından hiç çıkarmadığı

buna göre davranabileceği bi yaşam sunsun.

yitirmeden değerini anlayabilmeyi öğretsin.

ve benim çocuğum olursa

bunları yapabilecek gücüm kalmış olsun..

ahhh johnny

kaç saatimi bu adamı izlemeye adadım bilmiyorum..

ama edwardcığıma emo wolverine demek

hiç hoş olmamış.

cık.