en son ne zaman nefes alamadık?

senelerce olmasını ve olduğunda kutlamalar yapmayı beklediğin olayları kuru bir hayırlı olsunla geçiştirdiğinde..

öylesine "keşke biri bana papatya alsa" dediğinde seni mutlu etmek için evine papatyalar gönderen arkadaşının gözünün içine bakıp "mutlu musun?" demeyeli ne kadar zaman olduğunu sayamadığında..

ve en son kimin gerçekten senin için bişy yapmaya hazır halde mutlu musun diye sorduğunu hatırlayamadığında..

zaman denen şeyin aslında ne kadar önemsiz olduğunu, sevdiklerine ayırmadığında ne kadar boş geçtiğini, kazandırmadığını yıprattığını sadece üzdüğünü farkettiğinde..

zamanından önce büyümek zorunda olduğunda..

birlikte büyüdüğün birlikte uyuduğun insana öğle arasında beş dakika ayırabilmeyi lüks saydığında ve "çok vaktini almayayım" cümlesini kurarken için acıdığında..

yemeği nerde yiyelim sorusunun yerine resmi hediyeler konuşulduğunda, evinden aldığın dostunun evinin yolunu unuttuğunda, saçının teli havalansa farkedicek kadar çok vakit geçirdiğin insan  saç rengini değiştirdiğinde eski rengini hatırlayamadığında..

noktayı koyacak kadar sağlam duramadığın ve üç noktanın belirsizliği altına girmeye cesaret edemediğinde..

herkes diğerinin hayatının dışında kaldığında
ve sen sessiz sedasız kabuğuna çekildiğinde..