ayv gaddı pavır

ben sahip olduğum her şeyi çok seviyorum.

zannetmeyin ki sahip olduklarım beni germiyor,

üzmüyor, kırmıyor kırmadı.

tercihlerim yüzünden kendimi hiç sorgulamıyorum.

zannetmeyin ki prenses gibi büyüdüm;

hiç travmam olmadı,

hep kendimi ifade etme özgürlüğü bulabildiğim alanlarda varoldum.

zannetmeyin ki sabrım sınanmıyor,

insanların bana ve herkese eşyası gibi davranıp

hükmedip kontrol etmeye çalışmasından

zaman zaman bunalmıyorum.

ama hepsinin üstesinden

her sabah yeniden başlamak üzere uyanarak geliyorum.

bunlar senin diyorum.

başka kimsenin değil, SENİN.

çemberinin içinde mutlu olmak

ve kıymet bilmek zorundasın.

çünkü yarın bir daha yürüyemeyecek diyebilirler senin için.

çünkü nefes alıyorum dediğin yerden

uzaklaşıp kimseyi tanımadığın yerlerde

kelimenin tam anlamıyla tek başına bir hayata başlayabilirsin.

çünkü hayalini kurduğun şeyler için

onlardan vazgeç diyebilir

ve diretebilirler.

çünkü sen bunların hepsini yaşadın.

ve sahip olmadıklarına üzülüp imrenmek yerine;

eziğiyle çürüğüyle

sahip olduklarına kıymet verip

saygı göstermeyi öğrendin.

çünkü ne yapman gerektiğinden çok;

ne yapmaman gerektiğini öğrendin.

aile olmak, arkadaş olmak, evlat olmak,

anne olmak çok zor.

hepsini aynı anda olmaya çalışmak çok daha fazla.

ama sanırım berilin üstünde yazan

süper gücüm bu benim;

ben sahip olduğum her şeyi çok seviyorum.