olanları birbirine bağlıyorum.

sanki hayatın arka fonunda sessiz sessiz çalan,

hayatın filme çekilse sözsüz olacakmış da

sadece bu çalacakmış gibi bi şarkı.

ya da sadece benim mi öyle?

böyle hayattaki her duyguyu taşıyo bünyesinde.

" dünden razıydım yarınlara, yarınımda sen olacaktın ya"

diyen herkes gibi

"olanları birbirine bağlıyorum, mütemadiyen ağlıyorum" diyo.

razıysan, daha fazlasını istemiyosan

kıymetin bilinmiyo da mütemadiyen ağlıyosun ya,

feridun senin için söylüyo.

insanlara bahar geliyo, mutlu mesut devam ediyolar hayatlarına;

sen kışı yaşıyosun herkesin mevsimi kendine avuntusuyla.

feridun senin için söylüyo.

daha söyleyeceklerin var, son nefesine saklıyosun ama.

çünkü kırmaktan korkuyosun,

çünkü biliyosun kırılmak ne acı, ne onarılmaz,

ne nefes aldırmayan bi duygu.

son nefesinde kır bari,

sonra neden bana yaşattıklarını ona yaşattım diye vicdan azabı çekme diyosun kendine. kırıyolar, kıyamıyosun,

feridun senin için söylüyo.

alamadığın tüm nefesleri son nefesine biriktiriyosun okuyucu.

nerede ve nasıl vereceğini bilemeden..