okuyorum

beril akşamları huzur içinde 

kitap okunan bi evde büyüsün istiyorum. 

anniciym al oku diye arada kitap getiriyo, 

eriyorum. 

tüm dünya anneleri gibi; 

dünyanın en akıllı en minnoş en uslu 

en özel çocuğu benimki sanıyorum. 

artık roman kahramanlarının 

iyi olanları hep berilin yüzüne sahip hayal dünyamda. 

mutsuzlar için 

onların da beril gibi bi kızı olsa 

böyle olmazlardı diyorum. 

kafamı kaldırmadan sabah edip bi seferde bin sayfayı deviremiyorum

 çünkü yorgunum, uykusuzum, 

gözlerimin feri yok artık. 

hatta bazen yeni diye elime aldığım kitabın

 daha önce beş on sayfasını okuyup bırakmış, 

unutup başkasına geçmiş olduğumu farkediyorum.

elimde kitapla uyumayı 

yüzümde kitap iziyle uyanmayı özlemiyorum, 

kolumun altında berille uyuyorum hala. 

arada bi kulaklığımı takayım,

çıkıp otobüs vapur ne bulursam 

amaçsızca bineyim 

okuyarak gideyim istiyorum, 

ne vaktim oluyo ne enerjim.

 kitapları biraz boşladım

 ama çok şükür 

kendi anneliğimin kitabını yazıyorum.