hem simetri istiyor hem de şehla herkesten

hastalık insanı hasta ediyo okuyucu.

ta tavanda bi yatağım var benim,

hırsız gelirse tepesine zıplamak falan için.

şaka be şaka olur mu öyle şey

altına kanepe koyuyodum kızlar gelince kalıyodu.

"abi altında ayağa kalkabileceğim kadar yer olsun yeter"

dememe rağmen yapan adam

kendi boyuna göre yaptı sağolsun,

 kolumu uzatınca tavana değiyorum.

üst katta babannemin mutfağı var,

kadın saat kaçta bulaşık yıkamış,

 dedem saat kaçta su içmeye kalkmış

hepsinden haberim oluyo.

apartmanın kontrolü bende!

sorun bu değil.

sorun bu ki yata yata hasta oldum.

bi kere yatağın bi kendine yapıştırma özelliği var.

ayrılınca suçluluk duyuyorum,

su içmeye ile koşarak gidiyorum.

bu arada inip çıkmak zor olmasın diye

 mutfaktan dönerken yolluk yapıyorum resmen.

bi ciddi, bi felsefik, bi geyik roman baş ucumda duruyo.

su şişesi, lens solüsyonu, pilates topu,

şarj aleti, kulaklık, cips pakedi,

yüz temizleme jeli, uyuma çorabı, kalem, netbook

ve yatağın demirbaş diğer eşyalarıyla

ayrılmaz ordu oluşturduk.

nükleere savaş açarız, o derece.

bazen kitap okumaktan yorulduğumda etrafa bakıyorum

ve hastalık tam olarak o anda baş gösteriyo.

(sinsi geberesice.)

herşey perde pilelerini incelememle başladı okuyucu..

 allahım dedim, eşit değiller.

arada sıkışıp kalmış pileler var,

bi dengesizlik, bi yamukluk.

sonra tam ayak ucumda bulunan rafa yöneldi gözüm.

sağdaki boşluğu görüyo musun?

hayır, sağdaki boşluğu görüyo musun?

bu nasıl bi çirkin görüntü.

sürüne sürüne kalktım oraya sıkıştırmak için

beyaz kapaklı kitap aradım.

alt raflar desen ayrı bi asimetrik..

kafamı sağ tarafa, kütüphanenin devamına çevirmemek için

sağ elimle iterek yattığım yere döndüm.

allahım dedim, hayat çok zor..

tepeden aşağı bakarken halının simetrisini de incelemedim değil.

şimdi bunu ortadan katlasam

tüm şekiller üst üste gelir mi diye dakikalarca hesap yaptım.

hayır işin tuhafı,

halı bembeyaz ve bildiğin asimetrik.

gece dişlerimi fırçalamak için indim, terliklerimi giydim.

giymez olaydım!

sağ teki sol tekinden daha büyük geliyo,

allahım ben simetrik değilim diye panik yaptım.

hayır, alan almış daha neyin simetrisi.

üstelik her yerin de kırık

adam dememiş ki senin sağlam kemiğin yok

bi de simetri mi arayacak.

ama yok, illa uyku kaçırmak için bi neden bulunmalı.

biraz daha zorlasam

enveri arayıp

"ben simetrik değilim, bırak beni sen.

yazık hayatın mahvolmasın daha gençsin" konuşması yapabilirdim.

allah uykuyu nerde getireceğini iyi biliyo tabi.

 piza kulesini düşündüm,

ayağı kırık sehpaları,

müzelerdeki tabloları.

o kadar takıntı yaptım ki

bana tokat atana eksik kalmasın nolur

denk olsun diye öbür yanağımı uzatıp

yalvaracak hale geldim.

"ya bende simetri hastalığı var" diyen herkese

"salak yemin ederim gerizekalı bu çocuk"

tepkisi verirdim,

korkuyorum bende de olmasından!

hayır işin en tuhaf yanı ne biliyo musun?

şehlayım ben.

gözlerim simetrik değil en başta..

zaten simetri kelimesinin kendisi de simetrik değil.

te allam..

yazıları iki yana yaslamadan

bi an önce postu bitirmeyi planlıyorum.

yalnız sana izletmek istediğim bişey var.

öperim :*