mimstone

diğpciğim beni mimlemiş.

çok severim kensini.

bu vesileyle de öpeyim.

:*

içimden bi ses,

bu mimi daha önce sana

başka bi blogger daha yolladı

vaktin yoktu bakamadın

nereye not ettiğini de bilmiyosun

ama

şu an kensine çok ayıp oluyo,

özür dile diyo.

özür dilerim!

eğer böyle bişey olmadıysa da

iç sesimin gözlerinden öpüyorum.

geçelim sorulara.

1- Mantığın mı yoksa

duyguların mı ön plandadır?

ben hep mantığıyla hareket etmek isteyip

duygularına yenik düşen bi insanım.

canımı çok acıtır biri.

seni öyle görmesin

kaldır kafanı, burnunu havaya dik,

onun amacı zaten seni üzmek derim.

ama bunu söylerken

gözlerim şıpır şıpır akmaya başlar.

arkadaşım dediğim insan,

genelde maddiyattan ötürü

çok saçma bi şekilde hakkımı yer.

içine nasıl sindirdiğini anlayamam,

bu insanla görüşmeyi sınırla derim.

ama ertesi gün merak eder

nasılsın diye mesaj atarım.

mutsuz olduğumda

ASLA paylaşmadıklarını bilirim.

mantığım,

o zaman onlara belli etme der.

bırak hep mutlu sansınlar.

ama rol yapamam.

böyle de bi başarısızlık.

2.İnsanlar niye mutlu değiller?

Niye gözlerinin önündeki

mutlulukları görmüyor

ve şükretmesini bilmiyorlar?

bu soruyu üstüne alınmadan üreten,

"insanlar böyle yapıyo"

diyebilen kişiyi tebrik ediyorum.

ben soyutlayamıyorum.

ben de o insanlardanım.

çok güzel bi elbisesi varken

rengi beni açmadı diyebilen,

yüz tane ayakkabısı varken

beğendiği ayakkabının 36sı

mağazada kalmadı diye üzülen,

millet düzgün karakterli bi eş adayı ararken

karakterinde sorun olmayan birine denk gelip

aman da şöyle dedi böyle dedi diye

günlerce ağlayabilen,

kıymet bilmeyi genelde unutan

o insanlardan biri de benim.

başucuma

"nimetleri Allah'a şükrederek

elde tutunuz" yazması gereken..

3.Çok para harcayıp

keşke almasaydım ya da harcamasaydım

dediğin birşey var mı?

ayakkabılarım.

aynı modelin kaç renginden almak

hangi aklın hizmeti?

üniversite üçüncü sınıftan beri

sürekli kendimi dizginlemeye,

almamaya,

ihtiyacım yok demeye çalışıyorum.

ama bulduğum fırsatı da kaçırmıyorum nan.

çok üçkağıtıyım.

kendimi dizginliyo olmama (!)

rağmen,

sürekli ayakkabı dolabımdan

ayakkabılar gönderiliyo,

yenileri geliyo.

valla anlamıyorum nası oluyo.

bi de hiç giymeden yolladıklarım..

biliyorum, israf.

ahh nası üzülüyorum

ekonomiyi bu şekilde kalkındırdığıma.

ama başkasının sevindiğini düşündükçe..

4.Haklı olduğun bir konuda

hakkını savunur musun

yoksa susmak adalet mi dersin?

ne diyosun ya,

haksız olduğumda bile savunurum (:

 susmak adalet değil.

hatta adalet diye bişey yok.

herkesin görüp görebileceği adalet,

karşısındakinin vicdanı kadar.

ben de bi terazi kadını,

bi lady justice olarak

sonuna kadar kendimi anlatmaya çalışıyorum.

ama dikkatini çekerim;

kendimi ıspatlamaya/haklı çıkarmaya değil.

sadece anlatmaya.

benim içim rahat etsin,

ortada yanlış anlaşılma olmasın yeter.

 

(lady justice'in neden bi elinde terazi

diğerinde kılıç olduğunu

hiç düşündün mü okuyucu?)

5.Tok gözlü müsün yoksa

herşeyim olsun diyenlerden misin?

 

herşeyim olmasın.

hayatım sadeleşsin,

sadeleşsin,

sadeleşsin.

kılık kıyafet alışverişinden nefret ederim mesela.

 öyle on tane nevresim takımım

aman kırk bin tane dantelim olsun,

çeyizim eksik olmasın

elalem ne der kadını da olmicam

(kafama bişey düşmezse)

 ama zaaflarım var.

kitaba doymuyorum mesela.

sabah üç tane alsam,

öğlen çıkıp kitap mı alsam diye düşünürüm.

hatta bazen düşünüyorum

çocuklarım olmuş

kitaplarımdan uçak yapıyo.

işte o zaman

güdümlü anne terliğinin

ne işe yaradığını keşfediyorum.

ayakkabı konusunda tok gözlü,

iradeli olmaya çalışıyorum artık.

bi de yer kalmadı evde.

anneyle kavga et et nereye kadar..

mimler bizi daha iyi tanımanız için var.

bizi daha iyi tanımak isteyen

insanlar tarafından üretilmiş halde.

isteyen doldursun;

bana link atsın,

okuyayım mutlu olayım(:

(gökkuşağı mimi de bu akşam geliyo)