allam! ölümüm yakın da göremeyeceğim günleri sen bana rüyamda mı gösteriyon?!

garip garip rüyalar görüyorum okuyucu.

bi seferinde ikiz çocuklarımı görüyorum,

bi seferinde küçücük kuzenimin düğününü görüyorum

üstelik herşeyiyle ben ilgileniyorum.

düğün bitiyo ben huzurla eve gidiyorum.

bazen yaşlandığımı görüyorum,

bazen enver'in yaşlılık halini.

bazen bi kedim bi kızım varmış gibi görüyorum.

tüm bunlardan çalışma prensibi hala belli olmayan sema beyni ne çıkarıyo peki?

allam! ölümüm yakın da göremeyeceğim günleri

sen bana rüyamda mı gösteriyon?!

geçenlerde bi sabah kalktım

ama nasıl etkilenmişim anlatamam.

dedim kızım senin vaktin daralıyo olabilir,

pozitif ol. hayatta istediğin ne var bi sıraya koy;

sıradan başla halletmeye.

(ilk sıraya kitchen aid koydum, ebet.)

 eş tamam, ev tamam.

gidip "bu olsun bu olsun burası da bu olsun" diye

kafamıza göre seçtiğimiz eşyalar tamam.

diploma tamam, pasta yapmak tamam.

ananın babanın kardeşinin sağlığı sıhhati tamam,

en sevdiklerinin yanında olduğu gerçeği tamam.

bi insanın hayattan bekleyebileceği başka ne kaldı?

bak görüyo musun kalmadı işte okuyucu.

herşey tamam, geldi benim vaktim.

hatta öleceğimi bilsem napardım listesini de düşündüm

adam akıllı tek bi madde bile yok.

millet -my name is earl gibi- neler yapıyo..

muhtemelen kuzenime "sen bi patates salatası yap

ben de poğaça yapayım çay koyalım içelim" derdim.

son bi kahve atardım, telefonumu şarja takardım.

bu yani.

bunları düşünüp postu yazmaya başlamışken yeni yardoçumuz muhammet geldi odaya. dedi sema hakkını helal et.

bende nasıl bi şaşkınlık, allahım azraili muhammet'in suretinde mi gönderdin sorunsalı, gözlerim fal taşı gibi açılmış.de bi fal taşılık..

meğersem amarika'ya gidiyomuş.

içim bi rahatladı.

sonra dedi ki " döndüğümde sen olmayacaksın"

dı nı nı nım!

bu neyin mesajı şimdi?!

git dedim git yürü git hak mak iddia etmiyorum üstünde.

şaka be şaka olur mu öyle şey,

zaten ne kadar vaktim kaldığı hiç belli değil

"eşiniz hanfendiye selamlar, selametle" dedim

gitti.

döndüğünde ben nerde olucam allahıığm?!

tabi bunların hepsi annemin yanına gidince

akşama kadar sırlar dünyası, küçük kıyamet,

efendime söyliyim tuhaf flash tv filmleri, gerçek kesit falan izlemekten kaynaklanıyo olabilir.

artık düşen yapraklara bakıyorum üstünde sema yazıyo mu diye,

psikolojim bozuldu.

beyaz ceket giymiş adamlara bakamıyorum,

turuncu saçlı insanlardan kaçıyorum.

(bkz: adını bilmediğim melekli bi tv dizisi)  

selamın kavlen.

allam diyorum,

hep 26 olmak istemiştim ama bari bu doğum günümü göreyim.

bi düğünde yağmur yağacak mı onu göreyim,

allam sen biliyosun işte,

amin!