altını çizdim - sarmal. "rahimden çıkınca dişlerimle göbek bağını kesip önceden hazırladığım ıslak havluyla bedenimi sildim"

g'mornin okuyucu!

öncelikle hepimiz için

huzurla geçen, "HUZURA ERDİREN" bi ramazan diliyorum..

sonra heyecanla geçiyorum asıl meseleye.

chattam'dan beri beni böylesine helecanlandıran

bi kitap, bi yazar, bi seri olmamıştı.

tamam, arada dalak sağda mı solda mı diye

karıştırıyo olabilirim, ama benim de dört sene

her gün beynime işlediğim bi biyoloji bilgim var neticede.

e senelerdir birikimini yaptığım yüzlerce

polisiye gerilim kitabı da var beynimde.

birleştirince tam olarak nooluyo biliyo musun?

hayır, helva değil.

sarmal!

eğer kitabın devamı olmasaydı

bitirince kesinlikle baştan başlardım.

sana puanım 10 kanka!

bak bak bilgilerin güzelliğine bak (:

ben biyoloji gen bilgisi sevmem

ıy bu ne be böyle diyenlere ise

kesinlikle sıkmadan, öğretici bi anlatıma sahip olduğunu söyleyebilirim.

tamam, sadede geliyorum.

-----------------------------

 

" beni sevmiyorsun değil mi?"

"saçmalama."

"iyi de.."

"yanıtını çok iyi bildiğin şeyleri hiç sorma."

"peki neden yaptın bunu?"

dikkat kesildiğinde, iç kısımdan sesini duyar gibi oluyordu.

göğsündeki o inatçı acı.

üzüntü, acaba iç organlarının

neresine yapışıp kalmıştı?

sahip olmanın verdiği sevinci hesaplamak olanaksızdır.

fakat kaybetmenin kederini

insan yüz yıl yaşasa bile unutamaz.

göbeği gıdıklanmaya başlamıştı.

eliyle kaşıdığı halde o his kaybolmadı.

sanki o kaşıntı hissi vücudunu çok yakından takip ediyor gibiydi.

dikkatlice inceleyince, göbeğin hemen üstünde

dikilen derinin arasından bir gazete kağıdının

fırlamış olduğunu farketti.

özenle diktiği halde, küçük bir kağıt dışarıda kalmıştı.

hafifçe kan bulamış kağıt yağla kaplanmıştı.

üzerindeki yağ tabakasını silince,

matbaa harfleriyle yazılmış rakamları gördü.

okunması güç, küçük rakamlar.

üçerli iki sıra oluşturacak şekilde altı rakam.

178

136

 

 17-8-1-3-6

R-I-B-D-G

1-7-8-13-6

B-H-I-N-G

17-8-13-6

R-I-N-G

aldığı fiziksel yaralar pek önemli değil,

galiba esas darbeyi yüreğine almış.

mai'nin görmek istediği,

erkeğin yaşadığı utancı enerjiye çevirerek

kendini geliştirmesiydi.

biraz düzeldiğini görse, içindeki dostluk duygusu

yeniden uyanabilirdi.

diğer dostları, ando'nun kendini toplaması için

ona yaklaşmışlardı.

ama miyaşita farklıydı.

birlikte hoşça vakit geçirmekten başka bir şey yoktu aklında.

"kendini topla" gibi anlamsız bir ifadeyi asla kullanmamıştı.

yanına yaklaşan bir kişi, eğer kendini toparlamasını istiyorsa

olanları unutmasına yardımcı olacak birşeyler yapması

yeterli olurdu.

gaipten gelen bir ses değildi,

"hıhıhıhı" diye arkasında alçakta bir yerden ses geliyordu.

sanki zeminden yükseliyordu.

bilgi daralarak yayılır.

virüsün karakterinde çoğalmak vardır.

stresin mide duvarlarında delik açılmasına

yol açtığı örneğine başvurmaya gerek yok.

cismi olmayan yüreğin bulunduğu durumun

vücutta çok farklı etkilere neden olduğu,

bilinen bir gerçektir.

sokaklarda yürüyen her iki kişiden birinin

paltosuyla dolaştığı o mevsimde,

kolsuz tek parça elbise giyen bir kadın

soğuk gecenin karanlığında gözden kaybolmuştu.

26 ağustos günü, güney hakone pasifikland'deki bungalovda

ilk video kaset ortaya çıkmıştı.

ando bakışlarını yeniden ekrana çevirdi.

miyaşita'nın ne demek istediğini anlamıştı,

virüsün şeklini neyle örneklemek gerektiğini soruyordu.

kıvrım kıvrım bükülerek yumak haline gelmiş olanları da vardı

ama çoğunluğu basit bir yüzük şeklindeydi.

taş yerine, çıkıntı yapan bir kısmı bile vardı.

mai'nin vücudunda doğumun hemen sonrasına ait izler bulunmuştu.

iyi de mai ne doğurdu?!

miyaşita, çok sıradışı bir durum olmadıkça

teşekkür ederim demezdi.

dağıtılamayan şüpheler,

daha derin sıkıntılara yol açar.

orada oturan kadına

karanlık gerçekten çok yakışıyordu..

hey! hey!

sadako yamamura 1966 yılında öldü!

fakstan çıkan kağıttaki fotoğraflar,

tartışmasız o an karşısında duran kadına aitti.

kendi gen bilgilerini görüntüye mi çevirdi yani?

beklediğim gibi, tekrar doğmayı başardım.

rahimden çıkınca dişlerimle göbek bağını kesip

önceden hazırladığım ıslak havluyla bedenimi sildim.

sen duruma insanların gözüyle bakıyorsun,

ama ben farklıyım.

şöyle ki; bir insan ölecek

yerine bir sadako yamamura gelecek.

artısı, eksisi sıfır.

ortada hiç bir sorun yok.

son olarak birşey daha öğreteyim,

insanoğlunun neden kültür açısından geliştiğini.

insanoğlu çok sıkıntıya katlanabilir,

ancak can sıkıntısına katlanamayan tek canlı türüdür.

işte herşeyin çıkışı bu nokta.