hayır küçükhanım sen şöförle dooğru okuluna!

günaydın okuyucu!

ne biçim de güzel fotoğraf çekmişim.

gerçek çiçekleri masanın üstünden yapma çiçeklerin hizasına getirip

çiçekler çokmuş gibi göstermek,

gelinin kız kardeşini sade ve güzel göstermekten bile

daha önemli ve büyük bi fotoğrafçılık hilesidir.

bu arada annem şu an biloğu okuyosa dikkatini çekerim,

öf masamda bi tane leke yok nerdeyse cama bal döküp kahvaltı yapıcam.

allam çok temiz.

neyse.

çocukluğumdan beri süregelen bir alışkanlığım vardır.

sabahları uyanınca beyaz porselen fincanımda sütlü çayımı içer,

taze sıkılmış portakal suyumdan bi yudum alır,

ve dört dörtlük donatılmış

-bak donatıl"mış" diyorum-

kahvaltı sofrasından tek bi çatal bile almadan

hemen kendimi sıkı bi yürüyüş için dışarı atarım.

 gelen geçen nasiplensin diye etrafa

alman somun ekmekleri ve beykınlar serpiştirdikten sonra

deri koltuğuma gömülüp günlük gazetelerin başlıklarına

şöyle bi göz atmak için eve dönerim.

şaka nan şaka.

peynir zeytin neyime yetmiyo.

beykının türkçesini bile bilmiyorum ayrıca.

ebet, hemen hemen her sabah yürüyüşe çıkıyorum ama

olaylar bu şekilde gelişmiyo.

asilzadeyiz dediysek burjuvayız demedik.

benimki maddi değil soydan ve kandan gelen bi sıfat.

beril uyanıyo,

ayılıp iyice kendine gelip

"öf yine mi evdeyiz ya" tripleri ve nurella bakışlarıyla

oturma odasını şöyle bi süzdükten sonra ellerini cama uzatıp

mızırdanmaya başlıyo.

sanki parkta yatırcaz haspamı evde uyanmasın diye.

sen az önce ultra lüks spor ayakkabılar, heşofman falan hayal ettin ama

"ya bi dur da feracemi giyiyim be!"

"of çorap giymeye bile izin vermedin dövcem seni ha"

efektleri eşliğinde hanfendinin uzay kıyafetini giydirip

yakam paçam bi yerde kendimi zor aşağı atıyorum.

neyse ki birinci katta oturuyoz da kazasız atlatıyoruz.

-bu bilokta kusmak serbesttir-

(bkz: bi keresinde kusmuşştum!)

bugün de rutini bozmadan çıktık,

kendimize en mis kokulusundan iki demet karanfil

bi de simit ısmarladık.

beriltoya kendi çiçeğini kendi alması gerektiği öğütledim,

zira karşısına "bizim burda çiçek satılmıyo ki yea" diyen

ama aynı zamanda dünyanın

en medeni yerinde oturduğunu iddia eden biri çıkabilir.

neyse, ben kendime de kızıma da alırım poroblem yok.

ve uzun zamandır yapmadığım bişey yaptım.

simit-kahve kahvaltısı!

bebesine ek gıda vermeyen anaların işi çok zor okuyucu.

kahve içme, çayı nerdeyse beyaz iç, yeşil çay zaten yasak.

bakliyattan, sütten, gerekirse yoğurttan bile uzak dur.

her gün yumurta ye

-ki ben dört ayda iki gün yaptım bunu-

vıt vıt.

dördüncü ayın sonunda kendimi bi şımartıp

bi kupa kafeinli kahve içmek benim de hakkım değil mi ha?!

tamam, gece beril uyumazsa gelip ağlamicam.

kupam ne tatlı dimi (:

yıldızda mastera başladığım o genç, körpe, tazecik zamanlarımda

yıllaaaar yıllar önce

domgünümde diğer akademisyen olma yolundaki arkaşlar almıştı.

oldular da.

baya baya öğretim görevlisi, yardoç falan oldu adamlar

ben hala geçen gün babama neden okulu bitiremediğimi anlatıyorum..

 bugün bi liste yaptım.

hani eskiden tudu listlerim vardı ya, nebçim özlemişim.

kalan yünleri değerlendirip berilin oyun halısını bitiricem,

bi mutfak kaldı temizliği bitiricem,

envere beni ikeaya götürsün diye türlü şirinlik yapıp

ikeadan bu sefer kasa sırası beklemeye üşenmeden

sepete koyduklarımı gerçekten satın alarak çıkıcam.

tüm bunları yaparken

benim de kalbim kadar temiz etamini

-hıh.-

ve etamin ipliklerini almayı unutmayıp

yarın tabloları yapmaya başlicam.

gıybetşinasrakun!

işşte şimdi sen düşün!