sen herkesin yara bandısın.

belki okuyucu,

sen de insanlardan bişey talep etmekten çekinenlerdensindir.

derdini anlatmaz,

sinirini paylaşmaz,

eksiğini tamamlamalarını istemezsin.

yapmak istediklerini "keşke"yle sınırlarsın,

kırılmasınlar, tartışma çıkmasın, saygısızlık olarak algılanmasın diye.

yaşıtlarının istediği onlarca şeyden fedakarlık edersin,

senin konumundakilerin şımarıklıklarından uzak kalırsın,

hak ettiğini bile talep etmezsin bazen.

tek hedeflediğin

sana neyi layık gördüklerini görmektir.

ve göremezsin..

o kadar hiçbişeye layık görmezler,

o kadar ilgilenmezler,

o kadar seni yaşamlarının yedeğinde tutup

kendi hayatlarına gömülürler ki

"ama ben sizin için?!" diyemezsin.

işte sen hayatın kaybedenisin okuyucu.

mutlu etmek için kendinden verip karşılığını göremeyen,

yaptığın tek şey üzmemeye çalışmak olduğu halde

sürekli üzülen,

sonra gönlünün alınmasına gerek bile duyulmayansın.

sen herkesin yara bandısın,

sıkıntıları dindirmek için kendini parçalayan.

ama yapıştırıldığın yerden çekilirken

canının ne kadar acıdığı hiç umursanmayan.