misafir ol gel banaaağ

g'nayt okuyucu!

nasılsın?

bi kere de gir bi yorum yaz allasen,

gnayt semmma, nasılsın de,

bi kere de sen sorsan ne olurduuğ?!

ben bi manyadım.

şimdi sayın pia_set'in de bu konuda çok doğru noktalara parmak bastığı,

pek münasip tespitlerde bulunduğu gibi

evde durmaya alışkın değildim.

ben de hasta olup yorgan döşek yatınca,

perde bile benden daha çok dışarı çıkınca yapacak bişey bulamadım

paso misafir ağırladım.

hangi hatun kişi ki

evlendiğinin ilk haftasında bi akşam

tanımadığı yirmi kişiyi davet eder evine?

yani çevreye falan da ihtiyacım yok,

gelsin tanışsınlar değil derdim.

ben sabahtan akşama kadar hazırlık yapayım,

sonra onları birileri yesin.

zira ben hepsini yiyemem, azcığını bile yiyemem.

iki aylık evliliğimde

dört kahvaltı, bi büyük enver topluluğu, üç akşam yemeği,

iki yatılı misafir, bilmem kaç çay misafiri topladım.

az daha uğraşsam bütün bonusları bana vericeklerdi,

en di oskar gooz tu semmmaydı ama

başkasının daha çok ihtiyacı vardır dedim 

başım dik, burnum havada, sağ avcumun içiyle ittim ödülü.

arada böyle mütevazılıklarım vardır.

(yaptın dimi hareketi :)

dün de her zaman olduğu gibi

allam nolur bana vakit geçirmenin bi yolunu göster diye zırlarken

anamı halamı akrabayı kahvaltıya çağırayım 

oh la la hayat mutfakta çogüzel tribine girdim.

mutfaktan çıktığımda on öküz girse doyar çıkar

artanıyla kurtlar kuşlar ziyafet çeker durumundaydı.

geldiler, yedik içtik peşinden bi daha yedik içtik

peşinden bi daha bi daha derken

baktım tepsiler hala dolu.

-hayır tatlım, ölçülü yiyoruz biz-

iki buçuk saat "eniştem de gelsin çocukları alıp" diye yalvarmanın,

amcamı bi yandan "yengem gelmek istiyomuş"

yengemi bi yandan "amcam sizi getircekmiş akşam" diye aramamın,

anneme "baam gelcek dimi? gelcek dimi? gelcek dimi?" diye sormamın

hiç bi faydası olmadı okuyucu..

zalımsın ailem!

onlar gittiğinde ben

orta sehpa büyüklüğünde bir tepsi dolusu turta,

iki tepsi börek, enverin ağzına bile sürmeyeceği zeytinli açmalar

(azmı cezmi kasteyledim enver! yicesin!)

bi tencere dolma ve kafam büyüklüğünde oldukları için

benle sohbet etmelerini umduğum kurabiyelerle başbaşa kaldım.

neyse ki enver vardı,

enverle on yıldan fazladan beri tanıdığımız arkadaşlarımız vardı,

(bkz: dan ekinin fazla kullanımından kaynaklanan

 beyin sarsıntısı)

neyse ki evli değillerdi ve envere "adam topla" diye mesaj atmam yeterliydi.

an itibariyle tepsiler tabaklara dolup servis yapılmakta,

çay üstüne çay demlenmekte,

tarafımca kestane çizme rekoru kırılmakta.

yüzümde kocaman bi gülümseme.

dersin ki keyt midıltın kadar zarif, 

aynştayn kadar zeki,

bilgeyts kadar zengin olcaksın demiş bana biri.

öyle de bi şapşal mutluluk.

bi gün de siz toplanıp gelseniz,

size minnak minnak cupcakeler yapsam ben,

nasıl olur?

hayır bu aralar çağıracak kimse kalmadı,

ne olur ki gelseniz?

bu arada söylemek istediğim bişey var,

keen dinialll gel

gömmm leğini kazaklarınıı kitaplarını alll gelll

dınınını

(bkz: çevreye verilebilen azami rahatsızlık miktarı)

tamam, nazan'dan dinle sen.