hayat hepimize bayram olsun

bir ailesi olur insanın.

yalnızca bir.

sonradan kendi oluşturduğu,

öncekinin bi uzantısı olarak devam eder.

başka bi ailenin parçası olmak içinse

başkaları tarafından sahiden sevilmek, benimsenmek gerekir.

yani insanın sadece bir ailesi olur.

ve ben bugün böyle bi ailem olduğu için,

her sabah herhangi birini özleyerek uyandığım için,

annemin babamın tüm emekleri, uğraşları, sabırları için,

kan bağı, ruh bağı ve aklına gelebilecek tüm bağlarla

sıkı sıkıya bağlı olduğum kuzenlere,
nefsimi terbiye eden bi yengeye,

ve bi dünya tatlısı halaya sahip olduğum için,

sırtımı dayarım ki en zor anımda dediğim bi adamın yeğeni olduğum için,

 iyi niyetin ne demek olduğunu eniştemden,

masumiyetin tam anlamını dayımdan öğrendiğim için;

boşvermeyi, asaletinden ödün vermemeyi, sabrı

her nefes alışında bana anlatan bi babaannenin,

emek vermenin sonundaki mutluluğu gösteren bi anneannenin,

birinin duasında birinin kucağında hep yerim olduğunu

her dakika hissettiren,

her dakika allam nolur uzun uzun uzuuun ömürler ver diye dua ettiğim

iki kocaman adamın torunu olduğum için,

kardeşim için,

enver için

şükrediyorum.

biliyorum, şanslıyım.

yani ramazan, kurban, deliye her gün falan değil bayram.

yüzünü gördüğünde mutlu olduğun,

yanından ayrılırken keşke o da benle gelseydi dediğin

insanlar varsa

işte bayram o.

hayat hepimize bayram olsun.

tamam mı?

en azından yüzü görüldüğünde mutlu eden insan olalım,

hayat hepimize bayram olsun.