taşındıkça taşınmak isteyenlerde bu gece!

hellö okuyucu!

nasılsın?

ben istanbula geldiği için mutlu,

bünyesinden aile hasreti kalktığından dolayı 

oluşan boşluğu henüz dolduramamış,

hala işsiz,

ziyadesiyle güçsüzüm.

ankarada geçirdiğim iki yılın stresi,

yalnızlığı, derdini anlatamayışı sinir uçlarımı bloke etmiş sanırım.

tek başına bezgin bi ev bulma süreci,

sonra bulduğu evin beğenilecek bi tarafının olmaması,

mecburiyetten dünyanın parasını vermek,

uğraşıp evi adam edememek

çünkü nuhun nebiden kalma olması gibi

süreçleri de eklersek

dokunmasalar da ağlayacak durumdayım sürekli.

alışırım, biliyorum.

aileme yakınım, evin malzemesi değil semti para ediyo,

ahır gibi de değil neticede,

istanbulda zaten evler ankaradaki gibi nası olsun,

hiç olmazsa geniş ferah,

mutfağı yeni tertemiz en önemlisi o bak,

kız daha nezih siteyi nerden bulcaktın acaba,

halepi düşün filistini düşün otur şükret ağzına tükürmeyeyim,

ay aman sanki bizim mi ya sıkarım dişimi

yakın zamanda alırız gönlümüze göre bi yer şeklinde

pek çok teselli cümlesini sıraya dizdim

gün içinde periyodik olarak tekrarlıyorum.

bu arada teşekkürü bi takım mercilere borç biliyorum.

arada böyle nezaketliliklerim vardır.

gerektiğinde evi baştan aşağı yıkayan

-ebet, hortumunan çamaşır suyununan- babama;

litrelerce kezzap kullanıp yine kafayı bulmayan anneme,

bu evden sonra mesleği bırakma kararı alan

yardımcı abla muhtereme,

taşınmaktan yerleşmekten ve hatta sanırım evlenmekten

sayemde vazgeçen kuzenlerime,

kekti börekti çaydı taşıyan babanneme dedeme,

kapıyı eli dolu çalıp mahcup eden tanışlara,

tanış olduğu halde tanımazlıktan gelenlere,

tanış statüsüne inenlere,

Evmanya'

ya çok teşekkürler

ben yine hepinizden bişeyler öğrendim.

kazık kadar oldum ama

sayenizde mütemadiyen büyüyorum anacım,

durdurulamıyorum.

diyeceksin ki hadi hepsiyle duygusal bağın var da

evmanya ne alaka.

artık onla da var anacım,

hatta eşraftan bazılarını evmanyayla değiştirmek bile istiyo olabilirim.

şöyle anlatayım;

zaten kendileri hakkında bi post yazasım vardı.

taa çeyiz düzme zamanımdan

-ki evlenmeden bi ay öncesine tekabül ediyo,

öyle bebelikten değil-

evmanyadan 12 tane supla almışım paraya kıyıp.

tabi o zaman şimdiki gibi değil,

alengirli ev eşyası çok para.

ben öğrenciyim, bana ucuz bile çok para.

çizik geldi, kopardım kıyameti.

o şikayet sitesi senin,

bu mail adresi benim

vay efendim nasıl olur da kontrol etmeden gönderirsiniz konulu

pek çok iç dökmeden sonra hiç unutmuyorum bak

fatih bey diye biri beni aradı.

hanfendi keşke böyle olmasaydı dedi.

kensi haza beyfendi hakkaten,

ama bende hanfendilik ne gezer.

sanki evimi dizmiş

12 kişi ağırlamak için sofrayı kurmuşum,

o bi çizik suplayı da devlet erkanından hangisine sunsam diye

kara kara düşünüyomuş gibi

hala bi "ama direk tedarikçiden de gelse kontrol edilmeli"

diye bıdbıdlıyorum.

neyse suplalar alındı, param verildi.

ertesi gün bi baktım evmanyadan bi koca koli.

içi ağzına kadar kek kalıbı dolu.

fatih beyden de bi telefon, özür dileriz diye.

normal insan ne yapar?

aman efendim zahmet etmişsiniz falan der.

ben ne yaptım?

beleşçi miyim, hatanızı telafi ettiniz bunu göndermek de nesi,

yurtiçini arıyorum gelsin alsın falan.

ikna ettiler,

senelerdir kalıpları da kulanıyorum

ama evmanya benim aklımda pek olumlu kalmamış olacak ki

bu zamana kadar alışveriş yapmadım.

ta ki taşınıp bu eve sığınamamaya dek.

alışveriş sitelerinden mobilya aldıysan bilirsin okuyucu,

ben yakinen bilirim kendim monte ettiğim için

bi ayağı kayan sehpalarım,

televizyonu yamuk izleten ünitelerim falan var.

mağaza gezip eşya seçmek gibi bi alışkanlığım olmadığından

internet alışverişi de benim için zaruret.

neyse iki dolap alıcam altı üstü.

evmanyada hem indirim vardı,

hem üstüne 8 mart indirimi vardı,

hem nakliye montaj randevulu kurulum olunca atladım.

ama inanmadım.

baya bildiğin inanamadığım gibi oldu.

arayıp müsait olduğum günü saati not ettiler,

geldiler, kurdular, sapasağlam bıraktı çıktılar.

yetmedi üstüne aradılar,

memnun kaldınız mı

gelen abilerin tutumunu beğendiniz mi falan diye sordular.

inanır mısınız dedim,

o abilerin yaptığını bize en yakınlarımızdan yapmayanlar oldu.

-yazar burada gayet ciddi,

sesli falan gülmüyor.-

yani şu gördüğün iki dolapla
evmanyaya küskünlüğüm bitti okuyucu.

bir taşınma hikayesinden te burlara nası geldim

küskünlüklerime neden böyle konular dahil

hiç bi fikrim yok ama

konuyu özetlemem gerekirse,

burdan size sesleniyorum evmanya yetkilileri;

evimiz için aradığımız huzuru da

aynı hızda gönderebiliyonuz mu?