hayat ne kadar oh la la!

 

 

buongiorno principessa!

uzuun zamandır eski performansımdan eser kalmadığının farkındayım.

allahın bildiğini okuyucudan saklayacak değilim.

sor bi neden?

eskiden okulda mikemmel ötesi bilimsel araştırmalarımın arasında

muhakkak bi halini hatrını sorardım,

şimdi okula uğradığım yok.

ama valla aklıma geliyon,

yeminlen.

evde desen bi sürü iş var.

tabi bi de "midem bulaniyoo" diye bağırınıp bütün gün yatıp

enver gelmeden yarım saat önce kalkmamın da etkisi büyük.

evi sil süpür

bi gayretle yemeğe giriş,

  eline sağlık demenin lüks sayıldığı yemeğini ye,

sonra mutfağı topla,

evin yüzünde çok işin varmış gibi yoğun yoğun dolaş derken

günü yatmadan önce bi ütü de yapayım da dur diye bitiriyorum.

bu arada annemi halamı dedemi gün aşırı ararken

ay okuyucu napıyo acaba diye sormuyorum değil.

allah seni inandırsın vicdanım sızlıyo.

onlar diyorum en kötü günümde güldürdü beni,

en zor anımda hediyeler yolladılar,

olm adamlar blog star seçti daha napsın.

 

affettircem kendimi, geliyom dur.

 

bi kendime geldim okuyucu.

dicen ki ne oldu?

bilmiyorum öyle bi haftasonu gittim evden,

ailemle kaldım yine cümbür cemaat.

kuzenlerimle yattım, halama doydum falan

dedim ki kızıım senin ailen sana yetmiyo mu?

ailene hiç utanmadan, böyle yüzünde dolu dolu bi gülümsemeyle

karşılarına çıkarabileceğin bi damat getirdin mi?

karnımdan bile "ebeet" sesi yükseldi.

 

e o zaman, bırak allasen kim senle ilgilenmiş

kim ilgilenmemiş.

senin dedim sevgi stoğun var, ömürlük o.

başım sıkıştı desen gel bakiyim buraya diyecek halan, amcan,

dedelerin var.

anan baban zaten iyi ki var.

bi de kardeşin var, daha nolsun?

 

olgunlaştım okuyucu.

tabi bunda kitaplarından faydalandığım adem güneş'in de payı büyük.

 

ben o kadar önemsemezdim ama

bebenin psikolojik gelişimi anne karnında tamamlanıyomuş.

 

annem derdi üzülme, kızma,

bak beben hissediyo.

hadi ordan be ben niye hatırlamıyorum senin üzüldüğünü derdim.

hissediyomuş..

tabi annemin sakalı olmadığından inanmadım,

sahi, adem güneş sakallı mı?

 

yine evlenmeden önceki gibi,

beni sinirlendirmek için doğa üstü gayret gösteren bazı insanlara

adeta ingiliz kraliçesi zerafetimle

ahlak dersi verme hedefindeyim.

 

avcumun içine bi çizgi çektim,

diyo ki bana;

"kibar ol, muhatap alma, görevlerini yerine getir."

 

dönüp bi düşündüm,

eşimden imtihanım yok, anam babamdan imtihanım yok,

rabbim henüz evlatla da sınamadı.

 

oh la la!

 

(zöge: bu pozitifliğin hormonlarımlan hiç alakası yok,

ben kendim olgunlaştım bi kere.)