dünyanın kaderi senin ellerinde süperkadınkahramanpelerinlisi!

dööndüm baak geldim şimdii

buggünü aslında nassıl sabırla bekledimdiii

senni yalvarırken görmeeek

şaka şaka.

post boyu şarkı söyleyecek değilim.

arada böyle eziyet etmekten vazgeçerliklerim vardır.

uzun zamandır yoğudum.

hayatım mişlen yedek lastikleri genişliğinde

bir kararsızlık çemberine takılmış,

dönüp durmakta okuyucu.

inanır mısın her gün

dur bi halinizi hatrınızı sorayım diyip

itinayla blogıra giriş yaptım,

fakat her seferinde amaan sormayayım

kötü olan vardır da üzülürüm diyip geri kapattım.

öyle kararsızım ki

dönüp "dünyanın kaderi senin ellerinde süperkadınkahramanpelerinlisi!"

veya "abla siayeyden yolladılar seni başa geçirceklermiş" deseler

kılımı kıpırdatsam mı

kıpırdatmasam mı diye düşünüp

karar veremezken yaşlanır kendimi çocukların düğününde bulurum.

biri benim adıma,

ama "sahiden" beni düşünerek kararlar versin istiyorum.

yok anacım, e eh yok.

herkes kendini düşünür olmuş,

ya da zaten öyleymiş ben hiç bilememişim.

(bkz: sabahtan akşama türk filmi izlemek)

dertlerimle seni sıkacak değilim,

bugünün konusu sadece kararsızlığım.

iki hafta içinde benden haber alamazsan

kararsızlıktan öldü diye yetkili mercilere başvur okuyucu.

zira açlıktan ölmek üzereyim.

du bi yemek yiyim ölmeden diyorum,

yemeği doldurup tencereye geri boşaltıyorum.

olsun, tebdil-i mekanda ferahlık vardır

onun da canı var gezdi işte diyip mutfaktan çıkıyorum.

kalk doktora gidelim diyorum envere,

sonra yat yat diyorum.

tahlillerin sonucu değişti, biz hala gitmedik.

pink'in bi sarışın halini beğeniyorum, bi pembe.

diskavıri çenıl açıyorum,

üç saniye sonra bakıyorum ferdi tayfur'dan yuvasız kuşlar'ı izlemeye başlamışım.

sonra bi ağlamalar, bi höykürmeler.

bi duvarlara bakıp bakıp "nedeeeğn" diye haykırmalar..

hastayken elime kitapların birini alıp birini bırakıyorum.

kütüphanenin artık bi "yarım bıraktım ama bi sor niye bıraktım"

rafı var.

he sorsan cevap alabilcen mi? yok.

ama bi sorsan ne olur, neren eksilir,

hiç bunları düşünüyo musun?

çok sıkılıyorum, ama hiçbişey yapasım yok.

derya baykal'a bağlayıp

kendimden gardrop falan yapayım diyorum,

ama daha sağlam odunlar var harcanmak istemiyorum.

en iyisi sahibinden az kullanılmış

bi nazgul bulup

fantastik diyarlara yol almak.

buralar çok kararsız, çok sıkıcı, çok boşluklu.

hem de ne.

ya da oturayım,

belki denişik bişeyler olur.